نقد وبررسي نشانه هاي ظهور در سه اثر از شيخ ابوالحسن مرندي
تغيير سبک زندگي طبقه اي خاص در جامعه ايران که به ويژه از طرف طبقه روشنفکر و به اصلاح فرنگ رفته در کشور ملموس بود و فشارهاي اقتصادي و سياسي، به ويژه واقعه اي نو با نام مشروطه موجب سردرگمي تعدادي از متدينين گرديد و گمان به نهايت رسيدن ظلم و جور وعده داده شده قبل از ظهور را داشتند. از اين رو، يکي از دوره هاي پرکتاب در زمينه مهدويت، دوره قاجاريه محسوب مي گردد و نويسندگاني مانند علي اصغر بروجردي، سيد اسماعيل نوري، شيخ ابوالحسن مرندي و گورتاني از جمله وعاظي بودند که در اين زمينه تاليفاتي به جا گذاشته اند؛ اما عدم دقت علمي، تحليل هاي اشتباه و استفاده از روايت هايي بدون سند، ميراثي مذموم از برخي کتاب ها به يادگار نهاده که در دوره معاصر نيز برخي از سخنرانان و نويسندگان به آن ها استناد مي کنند. در اين مقاله به بررسي يکي از اين مولفين به نام شيخ ابوالحسن مرندي و کتاب او با عنوان مظهر الانوار، جرائد سبعه و مستطرفات آن که منبعي است براي افراد ذکر شده پرداخته ايم. نتايج اين تلاش گوياي اين است که اين فرد روايت هايي جعلي، بدون سند و تحليل هاي منطبق با خواسته هاي سياسي خود را به نام نشانه هاي ظهور گسترش داده است.