قانون راهبردى آورده‌هاى نبوى (صلی الله علیه وآله وسلم) و حجّيّت سنّت
به‌منظور اثبات اهمّيّت و حجّيّت سنّت، بازخوانى و تحليل بيش از 35 تفسير نشان مى‌دهد كه مفسّران با آنكه سبب نزول آيه 7 سوره حشر را درباره فىء بنى‌نضير مى‌دانند، امّا برآنند كه مفاد ذيل آيه، عام است. آراى مفسّران شيعه و سنّى، با اندك تفاوت در جزئيّات و تعبيرات، درباره چگونگى عموميّت آيه، علّت وضع قانون آورده‌هاى حضرت رسول، حيطه نفوذ اين قانون و ضمانت اجرايى آن، مشترك است. هيچ مفسّرى بر تخصيص آيه به تقسيم فىء تصريح نكرده است. اصل راهبردى آورده‌هاى رسول اكرم (ص)، ميزانى است براى مسلمانان تا دين‌دارى خود را محك بزنند و باورها و قانون‌هاى زندگى را براساس آن تنظيم كنند. مفسّران، اطاعت بى‌چون و چرا و بدون ترديد از آورده‌هاى حضرت رسول (ص)را نتيجه ضرورى اين قانون مى‌دانند؛ چرا كه پيامبر جز وحى چيزى نمى‌گويد و جز به خير و صلاح، امر، و جز از شرّ و فساد، نهى نمى‌كند.