جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – حلبی شافعی
برهان الدین حلبی شافعی از علمای قرن هشتم هجری با تایید و جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) از قول هیتمی چنین نقل می کند که احتفال بدعتی حسنه است که مستحب بودن بدعت حسنه نیز امری اتفاقی است. لذا برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) مستحب است.
جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – محمد عمر سربازی
مولوی محمد عمر سربازی از علمای اهل سنت ایران، در جواز جشن میلاد نبی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می گوید: جلسه ای که به مناسبت میلاد پیامبر و یا صحابه برگزار می شود اگر در آن مجلس معصیت صورت نگیرد، از فرائض بوده و فی نفسه جایز و مندوب است.
جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – سیوطی (1)
سیوطی در جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به چند دلیل استناد می کند: اول: حدیث روزه گرفتن روز عاشورا توسط یهود که این مساله سبب شد پیامبر خدا نیز به خاطر شکر از نعمات الهی روزه بگیرد. سیوطی از این حدیث جواز احتفال را ثابت کرده است. دوم حدیث قربانی کردن، رسول خدا برای خود. سیوطی این قربانی را نوعی شکر الهی قلمداد کرده که خدا او را رحمت عالمیان قرار داده است.
جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – قسطلانی (2)
قسطلانی از علمای شافعی قرن نهم در تایید احتفال به میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) چنین استدلال می کند: وقتی عذاب در شب میلاد نبی اسلام از ابولهب به دلیل خوشحالی او از خبر ولادت پیامبر، برداشته شود، ابولهبی که قران در ذم او سخن گفته است، پس مسلمان موحدی که به خاطر محبت به آن حضرت در روز میلاد اقدام به بخشش و عطا می کند چگونه است؟!
جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – قسطلانی (1)
قسطلانی با تایید جواز احتفال در روز میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) از برگزاری جشن چنین روزی از قدیم الایام گفته و می نویسد: مسلمانان همیشه در ماه میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) به برگزاری جشن میلاد نبی اسلام اقدام می کردند و صدقه دادن و اظهار سرور و قرائت قران و … از جمله اعمال ماه ربیع الاول بوده است.
جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – مفتی خدانظر
در فتاوای دارالعلوم زاهدان مبنی بر جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) چنین آمده است: انعقاد چنین جلسه ای(برگزاری جشن میلاد نبی اسلام) مستحب و موجب اجر و ثواب است به شرطی که خالی از بدعت باشد.
جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – ابن الحاج
ابن الحاج از علمای مالکی متعلق قرن هشتم در جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) چنین استدلال می کند: از فضیلت روزه گرفتن روز میلادنبی اسلام به دست می آید، وقتی وارد این ماه می شویم به اکرام و تعظیم و احترام دیگران اقدام کنیم و به سیره آن حضرت متمسک شویم.
بررسی و نقد توحید در اندیشه سلفیه وهابی و سلفیه جهادی
گرچه مسئله توحید یکی از اصول و مبانی اسلام است ولی تفاسیر مختلفی از آن شده است، به گونه ای که برخی گروه ها با تفسیر افراطی و متعصبانه ای که از توحید دارند فقط خود را توحیدی می خوانند و سایر مسلمانان را مشرک و کافر قلمداد می کنند. گروه سلفیه وهابی که رهبر فکری شان ابن تیمیه است، و سلفیه جهادی که نظریه پرداز تفکرات آنها سید قطب است، از این طیف به شمار می روند. این مقاله به بررسی و نقد توحید از دیدگاه آنها پرداخته است و باور دارد که این دو گروه گرچه در مبحث و روش شناسی، با یکدیگر موافق اند ولی در حوزه معرفت شناسی سلفیان وهابی ظاهر گرا هستند و سلفیان جهادی قائل به تأویل شده اند.و بنابراین، در حوزه معنا شناسی هم با یکدیگر مخالف اند؛ چرا که وهابی ها باید ملتزم به تجسیم شوند، برخلاف قطبی ها که تفسیری متفاوت از صفات خبری خداوند تعالی دارند. بر این اساس، رویکرد سلفیه وهابی در توحید «توحید القبوری» و سلفیه جهادی «توحید القصوری» است.
بررسی تطبیقی دیدگاه وهابیت و اخوان المسلمین درباره بنی امیه
بنی امیه در میان مسلمانان به دلیل دشمنی با اهل بیت علیهم السلام و به انحراف بردن تاریخ اسلام و حوادث ناگواری که به وجود آورده اند، جایگاه مطلوبی ندارند. اما وهابیت به دفاع از آنان پرداخته، سعی در تبرئه آنها داشته اند. معاویه را پادشاهی عادل و قدرتمند و سیاست مدار و صاحب فتوحات غرب جهان اسلام دانسته اند و علاوه بر اینکه از معاویه به بزرگی و قداست یاد می کنند، دامن یزید بن معاویه را نیز از کشتن امام حسین علیه السلام پاک می دانند. اخوان المسلمین اما در نگاهی منصفانه به تاریخ اسلام به انتقاد از معاویه و یزید پرداخته، با پذیرش جنایات منتسب به آنها، حکومت آنها را مبدأ انحراف از سیره خلفا و ریشه مشکلات سیاسی جهان اسلام به حساب آورده اند. اختلاف نظر میان وهابیت و اخوان در مسائلی همچون مشروعیت حکومت بنی امیه، ضخصیت و اعمال معاویه، و حوادثی چون جنگ صفین، صلح امام حسن علیه السلام، و شهادت امام حسین علیه السلام و حجر بن عدی به وضوح اشاره می شود.
نقد دیدگاه ناصر القفاری در مسئله رویت خداوند
مسئله رؤیت خداوند متعال به وسیله چشم (قوه باصره) از مسائل کلامی با قدمتی است که از گذشته میان متکلمان فرقه های اسلامی محل بحث و اختلاف فراوان بوده است. بحث اصلی در این مسئله این است که آیا رؤیت خداوند از نظر ثبوتی ممکن است؟ همچنین پس از ثبوت امکان رؤیت خداوند یا فارغ از آن، آیا در مقام اثبات، دلیلی بر آن وجود دارد؟ در این نوشتار با نقد دیدگاه سلفیه، به ویژه ناصر القفاری، نویسنده کتاب «اصول مذهب الشیعه» و اثبات محال بودن رؤیت بصری خداوند متعال در دنیا و آخرت، نشان داده شده است که دلایل عقلی و نقلی، بر عدم رؤیت بصری خداوند دلالت می کند.
رابطه توسل، شفاعت و استغاثه؛ بازخوانی محل نزاع و نقد آن
مسئله توسل، شفاعت و استغاثه از جمله مسائل کلامی است که فرق مختلف اسلامی درباره آن نظرات متفاوتی داده اند. برخی فرق اسلامی موارد مذکور را قبول دارند. اما برخی دیگر قبول ندارند و گروهی دیگر نیز معتقدان به توسل و شفاعت را کافر و کشتن ایشان را واجب می دانند.پژوهش حاضر با کاویدن زوایای مختلف توسل، شفاعت و استغاثه اقسامی شانزده گانه را برای موارد مذکور ترسیم، و محل نزاع با مخالفان را به صورت شفاف تقریر کرده است.
رافضه از ابن سبا تا دجّال
دابق نام نشریه ای است منتسب به داعش که ماهانه به زبان انگلیسی منتشر می شود و تاکنون 23 شماره از آن منتشر شده است. شماره ی سیزدهم این مجله به شیعه و اتهاماتی که داعش علیه شیعه مطرح کرده اختصاص یافته است. آنچه پیش رو دارید بررسی و نقد یکی از مقالاتی است که در این شماره منتشر شده تهمت هایی را علیه شیعه مطرح کرده است. نویسنده در این مقاله می کوشد با استناد به ادله ای که بارها و بارها علما و بزرگان شیعه و اهل سنت، نادرستی آنها را اثبات کرده اند هم شیعه را به یهودیان منتسب کند و آنها را فرقه ای ساخته و پرداخته ی یهود نشان دهد؛ و هم ثابت کند شیعه فرقه ای مرتد است و باید احکام مرتدان بر آنها جاری شود؛ مثلا اینکه توبه شان در مجازات مرگ تاثیری ندارد، یا اینکه خونشان مباح است و نباید در کشتن آنها درنگ کرد. در این نوشتار ضمن گزارشی از این مقاله به اجمال آن را بررسی و نقد می کنیم.
گزارشی از کتاب الشهاب الثقاب علی المسترق الکاذب
علمای دیوبند طائف های از علمای شبه قاره هند هستند که بر مسلک جامعه دارالعلوم دیوبند مشی می کنند. مسلک علمای این جامعه در فقه چنان است که بنا را بر تقلید از مذهب حنفی می گذارند، در کلام پیرو مذهب اشعری و ماتریدی هستند و در طریقت بر یکی از مسالک چشتیه، نقشبندیه و سهروردیه. این رویه در آثار و افکار آنان به وضوح دیده می شود، اما آنچه در این نوشتار مهم است تعامل آنان با دیگر مذاهب فکری، به ویژه وهابیت، است که به نظر می رسد در میان آنان وحدت رویه وجود نداشته و رفتارهای آنان همواره با ابهاماتی همراه بوده است.
وهابیت، سلفیت و اسلام گرایی، دشمن کیست؟
عدم شناخت صحی از جریانات و نحله های فکری مانند سلفیت، وهابیت و اسلام گرایی، باعث شده بسیاری از سیاستمداران و حتی کارشناسان امر، در موارد متعددی، اعتقادات یک گروه را به دیگری نسبت دهند. مقاله ی حاضر در پی تبیین مرزبندی های مشخص میان نگرش ها و باورهای هرکدام از این جریانها به ویژه در حوزه ی سیاست و حکومت است تا حتی الامکان از خلط های بیشتر، جلوگیری شود. این مقاله با نام Conflicts Forum از سایت www.conflictsforum.org اتخاذ شده که علیرغم تخصص مولف آن، مسائلی چون سادگی بیان، وضو معیارها و شفافیت در تقسیم بندی نگرشهای متفاوت اسلامی در جهان معاصر، باعث شده تا جهت ترجمه گزینش شود. نظراتی که در اینجا به نفع یا علیه جریانها بیان میگردد، صرفا نظر مولف بوده و به معنای تایید مترجم با مجله سراج منیر نیست و سعی شده در عین حفظ امانت در انتقال مطالب، جملات تا حد امکان به فارسی برگردانده شود، تا برای خوانندهی محترم مانو تر بوده و درک مطالب آسانتر گردد.