مبانی فقه الحدیثی آیة الله میرزامهدی اصفهانی (4)
نويسنده، در سه گفتار پيشين ـ كه از شماره 2 تا شماره 4 درج شد ـ بخشى از مبانى فقه الحديثى آيةالله ميرزا مهدى اصفهانى را براساس آثار ايشان مورد بحث و بررسى قرار داده است. در اين گفتار، مرورى بر آن مطالب همراه با تبيين برخى مطالب، در قالب 20 نكته ارائه می شود.
مبانی فقه الحدیثی آیة الله میرزا مهدی اصفهانی (3)
نويسنده در اين گفتار به مقايسه دو ديدگاه متفاوت در اجتهاد و فقاهت می پردازد : ديدگاه رايج كه اجتهاد را ملكه بدست آوردن احكام شرعى از متون فقهى مي‌داند و ديدگاه آية الله اصفهانى كه فقاهت را شناخت احكام الهى مي‌داند.آنگاه چگونگىِ دستيابى به اين دو را مقايسه مىكند. در ديدگاه اوّل، اجتهاد، مقدمات و علوم فراوانى از قبيل ادبيات، منطق، كلام و… لازم دارد كه بدون آنها اجتهاد محال است. امّا در ديدگاه دوّم به هيچكدام از مقدمات يادشده نيازى نيست و با مراجعه به اصول و قواعد فقهى و با مراجعه به قرآن و سنت معصومان و در انتها مراجعه به افكار فقيهان، اين مهم به سامان مي‌رسد. در پايان مقال اين نكته بحث مىشود كه مقدمه فقه اصغر، يعنى اجتهاد اصطلاحى ، فقه اكبر يعنى شناخت و عرفان كامل خداوند، پيامبر او و امامان بعدى :ـ است. و هرگز بدون فقه اكبر به فقه اصغر نمی توان رسيد.
مبانی فقه الحدیثی آیة الله میرزامهدی اصفهانی (2)
در اين گفتار (كه درادامه گفتارپيشين مي‌آيد)، نويسنده، ديدگاههاى آيةالله ميرزا مهدي اصفهانى در زمينه فقه الحديث راپى می گيرد. دراين بخش، ملاك فقاهت شرعى ازديدگاه مرحوم اصفهانى بيان میشود، كه با برخي‌از نظرات رايج تفاوت دارد. به عقيده‌ايشان، تفريع فروع از اصول، به معنى تفقّه نيست. از سوى ديگر،تفقّه كه در لسان شرع آمده، با اين معني از اجتهاد تفاوت دارد.