آیا واقعاً فدک هدیه پیامبر بود؟

در کتب اهل سنت، نوشته شده، زمانی که فاطمه آمد تا سند فدک را از ابوبکر بگیرد، او چنین گفت: «پیامبران چیزی را به ارث نمی گذارند». اما شیعه اعتقاد دارد که این باغ، در زمان حیات رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از آن فاطمه زهرا سلام الله علیها بوده است؛ بدین گونه که فدک بر طبق دستورات خداوند، از اموال شخصی پیامبر شده بود و پیامبر نیز به امر خدای تبارک و تعالی، فدک را به فاطمه زهرا سلام الله علیها هدیه داد. بنابرین شیعه مدعی است، خلیفه به دروغ مال شخصی دختر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را به ارث تبدیل کرد تا بتواند غصب خود را به گونه ای توجیه کند! حال سؤال اینجاست که آیا برای هبه بودن فدک، مدرک مستحکمی از اهل سنت را در اختیار داریم؟

سندی قدیمی درباره پاره کردن قباله فدک

حضرت فاطمه سلام الله علیها دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله نزد ابوبکر آمد در حالی که او بر منبر بود. سپس فرمود: ای ابوبکر آیا در کتاب خداست که دخترت از تو ارث ببرد و من از پدرم ارث نبرم؟ پس از آنکه ابوبکر به شدت گریه کرد سپس گفت: پدر من […]

فدک؛ یک سند تاریخى

جلال‏الدین سیوطى از مفسران اهل سنت در تفسیر این آیه از ابى‏سعید خدرى و ابن‏عباس نقل مى‏کند که پیامبر اسلام طبق دستور خداوند فدک را به حضرت زهرا واگذار فرمود.
تاریخ اسلام فرازهاى مختلف و گوناگونى دارد که برخى از آنها مورد قبول و تسالم همگان بوده و چندان جاى بحث و گفتگو در آنها نیست. ولى برخى دیگر این چنین نبوده و آثاراختلاف نظر در آنها کاملا مشهود است. این‏گونه مباحث گرچه نیاز بیشترى به تحقیق و تحلیل تاریخ دارند، اما چه بسا نتایج‏بهتر و اساسى‏ترى را نیز در بر داشته باشند. مساله تاریخى فدک در شمار مباحث تاریخى قرار دارد، که در این مقاله ابعاد مختلف آن مورد تحلیل و بررسى قرار خواهد گرفت. ضرورت طرح این موضوع ممکن است‏بعضى چنین تصور کنند که پس از گذشت چهارده قرن از این موضوع، چه ضرورتى ایجاب مى‏کند که این مساله اختلافى مطرح شود؟ و اصولا طرح این‏گونه موضوعات چه سودى را در بر خواهد داشت؟ ولى در اینجا از این نکته نباید غافل شد که، بحث پیرامون «فدک‏» علاوه بر روشن کردن یک بحث مهم تاریخى، از جنبه عقیدتى نیز مى‏تواند راهگشا باشد، چه اینکه: اولا: فضیلت‏بزرگى براى ایشان ثابت مى‏گردد زیرا عنایت‏خداوند نسبت‏به حضرتش با فرمان و ات ذاالقربى حقه. و نزدیک بودن به پیامبر(ص) با عنوان ذاالقربى مورد توجه و عنایت قرار گرفته‏است. ثانیا: یک سند زنده تاریخى براى اثبات حقانیت مکتب تشیع قرار گیرد. گرچه برخى از کوته‏اندیشان به بهانه حفظ وحدت میان مسلمانان با طرح این‏گونه مسائل مخالفت مى‏ورزند; اما از این نکته غافلند که طرح این مسائل در چارچوب استدلال، با استفاده از مدارک معتبر اهل سنت و به دور از هر گونه تعبیر تند و نابجا، نه تنها خدشه‏اى به مساله وحدت وارد نمى‏سازد و هیچ‏گونه تنشى میان گروههاى مختلف مسلمان ایجاد نمى‏کند، بلکه در روشن شدن حقیقت و پاسدارى از مرزهاى عقیده و مکتب نقش مؤثرى ایفا خواهد کرد و روزنه تحقیق بیشتر را بروى محققان و پژوهشگران منصف خواهد گشود.