نقش باورداشت غيبت در پويايي حيات علمي و فكري شيعيان در قرن سوم و چهارم
همواره پيشينه مباحث مهدويت با پرسمان هاي فربه و انديشه خيزي چون چيستي و چرايي غيبت امام عصر (عج) پيوند مي يابد. دغدغه اين پرسمان ها تنها به طالبان مطالعات منجي باوري محدود نيست، بلكه هر كس به تتبع در تاريخ علاقه مند است، به ناگزير با آن سر و كار خواهد يافت. با وجود فراگيري انديشه مهدويت در تمامي فرق و مذاهب اسلامي، اين انديشه در همه فرقه هاي اسلامي به يک قوت و شكل نيست، بلكه اين آموزه در بين شيعيان امامي از جايگاه مهم تري در قياس با ديگر فرق اسلامي برخوردار است.