غالیان دوره امام جواد علیه السلام و نوع برخورد آن حضرت با آنها

یکی از جریانهای فکری که امامان شیعه(ع) همواره با آن مبارزه میکردند، جریان فکری غلو است. بررسی منابع مختلف رجالی، فرقهشناختی و تاریخی نشان میدهد این جریان فکری که از دورههای قبل از زندگی امام جواد(ع) آغاز شده بود، در دوره آن حضرت هم تداوم یافت و ایشان همانند دیگر امامان:، به مقابله با آن پرداخت. این مقاله پس از توضیح درباره مفهوم غلو و انواع آن، مهمترین افراد غالی و نیز افکار غالیانه عصر امام جواد(ع) را برشمرده است، که برخی از اهل سنت با باورهای غالیانه درباره دو خلیفه نخست را هم دربرمیگیرد، و سپس با بیان اقدامات امام همچون اعلام بیزاری از آنان، نقد اندیشههای ناصواب آنان با استدلال به آیاتی از قرآن و احادیثی از پیامبر اکرم(ص)، روش برخورد امام(ع) با ایشان را تبیین کرده است.
گونهشناسی فرقههای الوهیت انگار در دوره امام صادق علیه السلام و چگونگی رویارویی امام با ایشان

مقاله حاضر به دنبال باز شناخت گونههای متنوع فرقههای غالی الوهیت انگار در دوره امام صادق(ع) و چگونگی مواجهه آن حضرت(ع) با ایشان است. گروههای غالی در این دوره به تدریج، باورهای ابتدایی و پراکنده خویش را منسجم ساختند. یکی از علتهای مهم رشد غالیان، شرایط سیاسی آن زمان بود بدین معنی که نزاع میان امویان و عباسیان شرایطی را به وجود آورد که فرقههای غالی با خیالی آسوده به تبلیغ انگارههای خود بپردازند. در طول تاریخ، گرایشهای غالیانه، هیچگاه از جامعه مسلمانان رخت بر نبست اما مبارزه مستمر ائمه(ع) بهخصوص امام صادق(ع) با این جریانها تا اندازه زیادی آنها را به حاشیه راند و سبب تمایز آرای شیعیان با چنین گروههایی شد. امام صادق(ع) در مواجهه با ایشان سعی کرد با تبیین ویژگیهای ائمه شیعه(ع) و معرفی غالیان، شیعیان را از نزدیک شدن به ایشان باز دارد. مقاله حاضر میکوشد پس از بررسی تنوع غالیان الوهیت انگار به ارائه دورنمایی از شیوه رویارویی امام صادق(ع) با این گروهها بپردازد.
غالیان دوره امام رضا (علیه السّلام) و چگونگی برخورد آن حضرت (علیه السّلام) با آنها

بررسی جریان فکری غلو در زمان امام رضا(ع) (183 ـ 203 ق) و نوع برخورد آن حضرت(ع) با این جریان، موضوع اصلی این مقاله است. بررسی این جریان فکری نشان میدهد پدیده غلو که از دوران امامان قبلی وجود داشت در این دوران در قالب غالیان برجسته و مشهوری چون یونس بن ظبیان و محمد بن فرات و طرح افکار غالیانه دیگری به خصوص از جانب غالیان واقفی (بشیریه) تداوم یافته است. هم چنین در این دوره شاهد بروز عقاید غالیانه تفویض، تشبیه، تناسخ و احادیث غلوآمیز هستیم. امام رضا(ع) در مقام برخورد با این جریان علاوه بر مناظره با افراد سرشناس غالی و نقد صریح آنها، از دوستی و معاشرت با غالیان به شدت نهی نمودند. و در مواجهه با افکار غلوآمیزی مانند تشبیه، تفویض و تناسخ نادرستی آنها را تبیین فرمودند.
رفتار شناسی امام رضا علیه السلام در جریان غلو

پدیدة غلو آفتی است که به دلایل مختلف در میان شیعیان، مانند دیگر گروههای اسلامی و غیر اسلامی راه یافت و عدهای را به بیراهه کشاند. عقاید غالیان شیعی دارای نظم و انسجام خاصی نبود، ولی بنیان عقاید آنها بر درجة خدایی و الوهیت قائل شدن برای پیامبر اعظم6 و به مقام خدایی و نبوت رساندن ائمه معصوم: استوار بود. غالیان با افکار و گفتار خود، اصل توحید را هدف قرار میدادند. در نتیجه با توجه به اهمیت مسئله، ائمة شیعه از راههای مختلف و به شدت با غلو و غالیگری به مبارزه میپرداختند و افکار و گفتار غالیان را نفی میکردند. در این راستا امام رضا علیه السلام به شدت با غالیان برخورد کرد و آنها را طرد و لعن نمود. بررسی مواضع امام رضا علیه السلام پس از بیان پارهای از افکار، گفتار و رفتار غالیان آن زمان، موضوع نوشتار حاضر است.
علل دستگیرى حسین بن روح نوبختى

حسینبن روح نوبختى که نزد امامیه به عنوان سومین نایب خاص امام دوازدهم علیه السلام معروف است، پنج سال از عمر خود را (317 – 312 ق / 929 – 924 م) در زندان مقتدر، خلیفهى عباسى، به سر برد. این نوشته به بررسى علل دستگیرى او مىپردازد. در مورد دستگیرى او دو علت مطرح شده است:
1. عدم پرداخت اموالى که حکومت از او مطالبه مىکرد؛
2. همکارى با قرامطه.
در این مقاله علت اول تأیید و علت دوم رد شده است؛ علاوه بر آن، فرض سومى نیز با تکیه بر قراین مطرح شده است و آن اینکه، غالیان با کمک حکومت موجبات دستگیرىِ حسینبن روح را فراهم کردند.
مبارزه امام هادی علیه السلام با غالیان (غلو کنندگان)

این مقاله درصدد است مبارزه امام هادی علیه السلام را هم چون آبا شریف و هدایت گر خویش با گروه بسیار خطرناکی از به اصطلاح ارادتمندان به ائمه معصوم علیهم السلام را بررسی نماید.
غالیان محب و مبغض

مورخ 26 / 09 / 1394 حجت الاسلام کاشانی در حوزه علمیه مروی، به تدریس درس سیره ائمه علیهم السلام پیرامون بحث «غالیان محب و مبغض» پرداختند که مشروح آن در ذیل آمده است.