آیا امیرالمؤمنین علیه‌السلام، علم الهی امام مجتبی علیه‌السلام را نفی کرده است؟
وقتی نهج البلاغه را ورق می زنید، در نامة سی و یکم آن می خوانید: «فانّك اوّل ما خُلقتَ جاهلاً ثم عُلِّمتَ» یعنی: پسرم تو در بدو خلقتت جاهل بودی، سپس عالم گشتی. حال سؤال اینجاست که مقصود از «نادان بودي» چيست؟ یعنی با توجه به اين كه حضرت امام حسن علیه‌السلام معصوم بود، آیا می توان علم موهبتی ایشان را در بدو خلقت نفی کرد؟
چرا حضرت امام حسين علیه‌السلام علی رغم علمشان به وقوع جنگ در ماه حرام، باز هم به سمت کوفه حرکت کردند؟
شاید این سؤال برای شما هم پیش آمده باشد که بگویید: مگر عاشورا از ماه های حرام نیست؟ مگر جنگیدن در در این ماه ها حرام نیست؟ مگر نمی گوییم که امام حسین علیه‌السلام، از شهادت خویش در کربلا علم داشته؟ پس چرا با وجود این علم، باز هم راه خود را به سمت کربلا پیش کشید تا جنگی درنهد و فاجعه ای بدین شکل صورت پذیرد؟ این سؤال، از جمله سؤالات کلیدی ماجرای کربلاست که ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده. در این وجیزه سعی شده است تا جواب درخوری به این سؤال داده شود.