استفاده از علم الهی

برگرفته از قسمت نهم فصل دوم برنامه تلویزیونی “ماه من”؛ یکشنبه مورخ ۱۴ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹

علم، دین و تکنولوژی (ویژه دوره دانش افزایی اساتید دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی)

روز پنجشنبه مورخ 25 آبان ماه 1402، نشست هم افزایی «علم، دین، تکنولوژی» با حضور اساتید عضو هیات علمی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی در حوزه علمیه امام خمینی(ره) برگزار شد. در این نشست که با همکاری معاونت تبلیغ حوزه برگزار شد، حجت‌الاسلام «دکتر حامد حسینیان» به بیان رابطه علم و دین و تبیین ملاحظات دین و تکنولوژی پرداخت. مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.

قرآن گنجینه پایان ناپذیر علم و معرفت

در احادیث آمده است که قرآن گنجینه پایان ناپذیر علم و معرفت و … است که نمی توان بر آن احاطه پیدا کرد. حال بخش های ناشناخته این معارف چه نیازی را از بشر می تواند برآورده کند؟

رابطه پیشرفت علم با آیات قرآن

قرآن کریم می‌فرماید که در آفریده‌های خدا دگرگونی رخ نخواهد داد(لا تبدیل لخلق الله)، اما امروزه و با پیشرفت علم، دانشمندان می‌توانند تغییراتی اساسی در موجودات ایجاد کنند. آیا این موضوع با محتوای آیه بالا ناهمخوان نیست؟!

مجموعه مقالات علم امام

این نوشتار به معرفی کتاب مجموعه مقالات علم امام می پردازد. علم امام یکی از بارزترین صفات امامت است که از دیرباز در امام شناسی مورد توجه عالمان و متفکران اسلامی بوده است. از همین رو، دانشمندان شیعی در این باره رساله ها و کتاب هایی نگاشته اند. در این مجموعه 19 رساله و مقاله از دانشمندان شیعه با رویکردهای متفاوت در باب علم امام گرد آمده است.

«علم پیشین الهی و اختیار انسان»؛ آیه‌ ای برای تنزیه خداوند متعال

علم پیشین به افعال اختیاری دیگران، برای انسان ذاتاً ممتنع است؛ در حالی‌که برای خداوند، ثابت و قطعی است. این مطلب به روشنی تباین علم الهی با علوم بشری را به تصویر می‌کشد. همین تباین، پایة عجز بشر از شناخت علم خداوند با ابزارهای مخلوقی، و لزوم اکتفا به تنزیه در مورد آن است. امّا تنزیه محض، از سوی صدرائیان مورد ایرادات و اشکالاتی قرار گرفته، و خلاف ادلّة عقلی پنداشته شده است. در این مقاله، ابتدا به ‌صورت مختصر، مبنای خداشناسیِ تنزیهی تبیین می‌گردد و سپس به اشکالات وارد بر آن پرداخته می‌شود. در نهایت نیز مؤیّداتی بر بحث تنزیه، از روایات شریف بیان خواهد شد. باید توجه داشت که آگاهی ازلی خداوند از افعال اختیاریِ انسان، نه تنها پایه و اساس بحث حاضر است، بلکه در پاسخ‌گویی به اشکالات نیز، نقشی اساسی ایفا می‌کند؛ لذاست که این مهم، در جای‌جای مقالة حاضر، مورد اشاره و استناد قرار خواهد گرفت.