آيا اعتقاد به كرامات و قدرت فوق طبيعى براى غير خداوند شرك است؟

ممکن است برایتان سؤال شود که آیا اعتقاد به سر زدن معجزه از یک انسان، ملازمه ای با شرک به خداوند متعال دارد یا نه؟ یعنی اگر یک فرد ادعا کند که می تواند مثلا مرده ای را زنده نماید، یا کور مادرزادی را بینا کند و یا به عصایی جان دهد، آیا در واقع امر، ادعای شراکت در وصف «محیی» و یا «خالق» را نکرده است؟! در این وجیزه سعی شده است تا به این سؤال پاسخی داده شود.

آیا آگاهی ائمه اطهار از کردار انسان ها، موجب شرک است؟

برخی می گویند: «يكي از صفات خداوند شنيدن سخنان و ديدن كردار انسانها بدون وسيله و آلت است و اگر بگوئيم امامان هم از سخنان و كردار انسانها آگاهي دارند لازمه‏اش اين است كه با خداوند در آن صفت شريك باشند و اين مستلزم شرك است». این حرف گزاف که عموما از ناحیه وهابیت صادر می شود، پاسخ های فراوانی دارد که بخشی از آن در این وجیزه گرد آمده است.

شرک و گناه ازدید گاه قرآن

قرآن در آیاتی شرک را گناهی نابخشودنی عنوان کرده است، آیا ابراهیم(ع) با پرستش ماه و خورشید و ستاره به عنوان خدایش دچار شرک نشد؟!

آیا اعتقاد به آگاهی ائمه اطهار علیه‌السلام از حال و روز بندگان، موجب شرک است؟

برخی جاهلانه و یا به قصد تخریب، شبهه‌ای را مطرح می‌کنند و بیان می‌کنند که یکی از صفات خداوند شنيدن سخنان و ديدن كردار انسانها بدون وسيله و آلت است و اگر بگوئيم امامان هم از سخنان و كردار انسانها آگاهي دارند لازمه‏اش اين است كه با خداوند در آن صفت شريك باشند و اين مستلزم شرك است! در این نوشتار سعی شده است که به این شبهه پاسخ درخوری داده شود.

بازخوانی ایمان مؤمن قریش، حضرت ابوطالب علیه السلام

از میان کسانی که دل در گرو هدایت الهی نهاده و تا سرحد بذل جان، در حفظ و بالندگی دین مقدس اسلام کوشیده‌اند، چهره درخشان حضرت ابوطالب(ع)، عموی فداکار پیامبر و پدر شایسته امیرالمؤمنین(ع)، تلألویی ویژه دارد؛ او از آغازین سال‌های عمر بابرکت نبی مکرم اسلام، سایه الطاف ویژه‌اش را بر آن پیامبر اعظم’ گسترانید و در مراحل مختلف زندگی یار و یاور وی بود. آیا می‌توان باور کرد این فداکاری‌ها برخاسته از حق‌جویی و توحیدمداری نباشد؟
گروهی متعصب، چشم خویش را بر حقیقت بسته‌اند و گناه عظیم شرک را به مؤمن قریش نسبت می‌دهند. آنها بر این ادعای سست خویش، دلایلی سست‌تر ذکر می‌کنند. در این نوشتار با روش گردآوری و تحلیل، درصدد بازخوانی ایمان راسخ ابوطالب(ع) و نقد شبهات مذکور می‌باشیم و در همین راستا، به ذکر دلایل معتبری در اثبات ایمان مؤمن قریش می‌پردازیم.

بازخوانی ایمان مؤمن قریش، حضرت ابوطالب(ع)

از میان کسانی که دل در گرو هدایت الهی نهاده و تا سرحد بذل جان، در حفظ و بالندگی دین مقدس اسلام کوشیده‌اند، چهره درخشان حضرت ابوطالب(ع)، عموی فداکار پیامبر و پدر شایسته امیرالمؤمنین(ع)، تلألویی ویژه دارد؛ او از آغازین سال‌های عمر بابرکت نبی مکرم اسلام، سایه الطاف ویژه‌اش را بر آن پیامبر اعظم’ گسترانید و در مراحل مختلف زندگی یار و یاور وی بود. آیا می‌توان باور کرد این فداکاری‌ها برخاسته از حق‌جویی و توحیدمداری نباشد؟
گروهی متعصب، چشم خویش را بر حقیقت بسته‌اند و گناه عظیم شرک را به مؤمن قریش نسبت می‌دهند. آنها بر این ادعای سست خویش، دلایلی سست‌تر ذکر می‌کنند. در این نوشتار با روش گردآوری و تحلیل، درصدد بازخوانی ایمان راسخ ابوطالب(ع) و نقد شبهات مذکور می‌باشیم و در همین راستا، به ذکر دلایل معتبری در اثبات ایمان مؤمن قریش می‌پردازیم.

توسل

آیا توسل و حاجت خواستن در زیارت، شرک نیست و با توحید عبادی منافات ندارد؟

مدد یا شیخ !!!!!!!

چرا مدد یاشیخ شرک نیست اما یاعلی مدد شرک باشد بقول معروف یک بام دوهوا

اگر قسم خوردن به غیر خدا شرک است ،با قسمهای قرآن چه کنیم؟

وهابیون سوگند به غیر خدا را منع کرده و برخی از آن ها آن را به طور کلی شرک دانسته و برخی دیگر آن را شرک اصغر نامیده اند .ابن تیمیه هم در این باره چنین می گوید : شرک دو قسم است،شرک اکبر و شرک اصغر . ابن تیمیه هم در این باره می گوید :