خشونت ذاتی و اخلاق تند عمر

یكی از خصلت‌های معروف عمر بن الخطاب كه تمامی مسلمین بر آن اتفاق و اجماع دارند ، اخلاق تند و رفتار بد او با مردم و به خصوص با خانواده‌اش است . موارد بسیاری در باره ترش رویی و اخلاق ناسازگار عمر با مردم نقل شده است كه ما فقط به چند مورد اشاره خواهیم كرد .

لقب صدیق از القاب ابوبکر

طبق روايات صحيح السندي كه در بسياري از كتاب‌هاي اهل سنت وجود دارد( جدای از اینکه شیعیان بالاتفاق این لقب را مختص امیرالمؤمنین علی علیه السلام می دانند)، اين لقب مبارك ، از القاب اختصاصي آقا اميرالمؤمنين علی عليه السلام بوده است؛ اما اهل سنت تلاش كرده اند كه اين فضليت را براي ابوبکر نقل كنند. ما برای روشن شدن مطلب به چند روايت از منابع معتبر اهل سنت اشاره می کنیم:

سلفیه و جنبش‌های اسلامی ـ دیوبندیه

جماعت تبلیغی در اوضاع آشفته سياسي و اجتماعي جامعه مسلمانان هند پس از پايان جنگ جهاني اول ظهور كرد. در آن زمان ميان رهبران مذهبي و سياسي مسلمانان هند تفرقه وجود داشت. در اين شرايط، مولانا محمد الياس، جماعت تبليغي را که از پر نفوذترين و فراگير‌ترين جنبش‌هاي اسلامي معاصر است بنيان گذاري کرد. نفي دخالت بر سياست؛ خود سازي از طريق رياضت به عنوان پيش شرط تبليغ؛ ديگر سازي انفرادي به روش وعظ؛ قابل بودن به نقش ايمان؛ از اصول جماعت می‌باشد. در این مقاله به فعالیتهای جماعت تبلیغ در کشورهای مختلف، همچنین به قدهایی که بر این گروه وارد است اشاره می‌شود.

سلفی گری در شبه قاره هند

سلفی گری به معنای بازگشت به روش گذشتگان است اما گروه های سلفی در مناطق مختلف دارای افکار متفاوتی هستند. سلفی گری در شبه قاره هند توسط شاه ولی الله دهلوی مطرح شد و بعد از او شاه عبدالعزیز دهلوی سردمدار این تفکر در منطقه شبه قاره بود. و با تأسیس مدرسه ی دار العلوم دیوبند این تفکر در این منطقه پایدار شد. سلفی گری مکتب دیوبند در موارد مختلف با سلفی گری وهابیت تفاوت دارد، از جمله در عقل گرایی، تفکر تقریب بین مذاهب، اعتقاد به طریقت و تصوف، و اختلاف در مذهب. اما به مرور زمان وهابیت ر بین آنها نفوذ کرده و برخی را متمایل به اعتقادات خودشان کرده اند.

دیوبندیه، بریلویه و رابطه آنها با وهابیت

شبه قاره هند با ورود استعمار به آن، شاهد تلاش علمای مسلمان در تجدید فکر دینی بود. در این راه مدارسی تحت عنوان دیوبندیه تأسیس گردید که فکر سلفی را ترویج می کردند و به حدیث اهتمام می ورزیدند. در مقابل، افکار تجدد گرایانه سرسیداحمد خان و افکار صوفیانه بریلویه ظهور یافت. این مقاله در پی بررسی افکار و گرایشهای فکری مسلمانان هند بعد از دوره استعمار است. علل پیدایش، بزرگان و عقاید دیوبندیه و بریلویه در این مقاله بررسی شده است.

جماعت تبلیغی

تبلیغی جماعت، از پرنفوذترین و فراگیرترین جنبش های اسلامی معاصر. در 1305ش / 1926 مولانا محمدالیاس (متوفی 1323ش / 1944) این جنبش را به منظور تبلیغ اسلام، از منطقه ای به نام میوات در نزدیکی دهلی آغاز کرد و بتدریج در سراسر هند و بعدها شبه قاره و حتی سایر کشورها گسترش یافت، به گونه ای که امروزه در جهان شناخته شده است. تبلیغی جماعت همانند بسیاری از جنبش ها و حرکت های مسلمانان هند در دوران استعمار انگلیس، ریشه در حرکت اصلاح طلبانه و احیاگرانه شاه ولی اللّه دهلوی دارد که هم زمان با آغاز سقوط قدرت سیاسی مسلمانان در هندوستان ظهور کرد. پس از آنکه انگلیسی ها قیام مردم هند را که متأثر از حرکت پیروان شاه ولی اللّه بود، در 1273/ 1857 سرکوب کردند، اغلب علمای مسلمان از مبارزه مستقیم با استعمار دست کشیدند و به رفع انحطاط داخلی پرداختند.

جریان شناسی جماعت التبلیغ و الدعوه

جماعت التبلیغ و الدعوة یکی از جمعیت‌های گستردة‌ اسلامی محسوب می‌شود که اغلب اسلام‌گرایان از هر حزب، جنبش و مرامی در مراحل ابتدایی فعالیت‌های خود، عضو این حزب تبلیغی بوده و در آن فعالیت داشته‌اند. این جماعت صرفاً در زمینه وعظ و ارشاد انسان‌ها فعالیت دارد و پیام خود را به تمام مسلمانان و غیرمسلمانان به دور از تفاوت‌های مذهبی و دینی ارائه می‌کند. گستره نفوذ این جماعت، اغلب کشورهای اسلامی، اروپایی و ایالات متحدة آمریکا را فراگرفته است و به جذب نیرو و دعوت به اسلام می‌پردازد.

چرا با عربستان وهابی رابطه داریم

با توجه به اين همه دشمني هاي وهابيون عربستان نسبت به كشور ايران، چرا دولت ايران جلوي رفتن مردم به عربستان را نمي گيرد ؟ چرا اين همه پول را تو حلقوم اين وهابیون مي ريزند تا عليه خودمان سوء استفاده شود؟