آیا واقعاً آیه اکمال در روز عرفه نازل شده است و به غدیر هیچ ربطی ندارد؟!!!
ابن تیمیه و ابن کثیر با استناد به روایتی از عمر بن خطاب، نزول این آیه در روز غدیر را انکار، ادعایش را کذب و افتراء و معتقدین به آن را کذاب می خوانند. این در حالی است که علی رغم شیعه بسیاری از اهل سنت نیز به نزول این آیه در روز غدیر اعتقاد دارند. در این وجیزه سعی داریم تا با دلایل معتبری، هیمنه این شبهه را از هم بپاشانیم.
آیا رسول خدا برای ابلاغ آیه تبلیغ، از خدعه یهود و نصاری واهمه داشت؟
آنچه از آیه تبلیغ فهمیده می شود آن است که رسول خدا، هنگام نزول دستور از ناحیه ذات باری تعالی، از اخلال و خدعه گروهی واهمه داشت. حال آنچه مورد مناقشه است، تعیین مصداق آن گروه است. اینکه اشخاصی، سعی در جلوگیری از نشر مهمترین پیام رسول خدا را داشتند، امر کمی نیست و از یک جبهه متحد علیه اسلام، خبر می دهد. حال شیعه آن گروه را منافقین به ظاهر مسلمان می داند و برا آن شواهد زیادی هم دارد، ولی برخی از مخالفین شیعه، با این تفکر مخالفت می کنند و می گویند: «جبهه مقابل رسول خدا، همان مشرکین اهل کتاب است که از همان ابتدای رسالت سعی در کارشکنی پیامبر داشته اند. و شاهد آن نیز آیات قبل و بعد این آیه است که همگی خطاب به یهودیان نازل شده است». حال در این وجیزه در رد این ادعا، دلایلی را تقدیم می کنیم.
آیا همراهی ابوسفیان با علی علیه‌السلام و اعلام آمادگی انصار برای بیعت با ایشان و نیز عدم توانایی منافقین، می تواند دلیل خوبی بر استبعاد تعیین خلافت از سوی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله باشد؟
در آيه 67 سوره مائده، خداوند متعال پیامبر را از خدعه مردم مصون می دارد. حال سؤال اینجاست که منظور خداوند از مردم چه کساني بوده است که پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله نبايد از آنها مي ترسيد؟
در این زمینه، برخی از مخالفین شیعه بیان می کنند: «اگر سبب نزول این آیه را غدیر بدانیم، باید دانست که بني هاشم و حتي ابوسفيان، پس از رحلت پيامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله، حضرت علي را مد نظر داشته اند، انصار هم که در ابتدا سعد بن عباده را مطرح و حتي بعد از حضور مهاجرين به علي عليه‌السلام نيز اشاره داشته اند. بقيه قبايل هم که از غدير خم، به سوی کاشانه خویش رفته و پراکنده شدند. منافقين نیز قدرت، کثرت و حضور چندانی نداشته اند. آنها نهایت کاری که در تبوک کردند، تمسخر و حرف های بیهوده نسبت به حضرت علی علیه‌السلام بود. بنابرين با این پیش فرض، نهايتاً به همان دو نفری برخواهیم خورد که شیعه آنها را علم می کند؛ یعنی عمر و ابوبکر، که این دو نفر هم چه طور بدون پشتوانه توانستند دست به چنین اقدامی بزنند»؟!! به حول و قوه الهي سعي داریم که در این وجیزه به این شبهات، پاسخ درخوری بدهیم.