برچسب: شبهات

ادله جواز استغاثه – سیوطی

سیوطی ماجرایی را از کتاب مصباح الظلام نقل می کند که بدین شرح است: یک زن هاشمی، هم جوار مدینه بود و از برخی خادمان مورد اذیت واقع می شد. این امر موجب شد که وی، در کنار قبر آن حضرت به ایشان استغاثه نماید. وی می گوید: صدایی از روضه منوره به گوشم رسید که می گوید: «آیا من الگوی تو نیستم، پس صبر کن آنچنان که من صبور بودم». آن زن در ادامه می گوید: پس از آن مشکل رفع شد و با گذشت زمان متوجه شدم، مرگ گریبان آن سه خادم را نیز گرفته است. این مطلب نشان دهنده سیره مسلمین است که در شدائد به پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) استغاثه می کردند، به طوری که این ماجرا در کتاب مصباح الظلام آمده است و سیوطی نیز به نقل آن مبادرت ورزیده است. اگر در این داستان کمترین شائبه شرک می بود حتما به رد آن اقدام می شد یا اساسا نقل نمی شد.

ادله جواز استغاثه – طبرانی

طبرانی از علمای قرن چهار هجری، روایتی از رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) ذکر می کند که از آن، جواز استغاثه ثابت می شود. در این روایت پیامبر اکرم ص می فرماید: وقتی چیزی گم می کنید یا در حالی که در بیابانی گم شده اید و کسی همراه شما نیست، برای درخواست کمک، دو مرتبه بگویید: «یا عبادلله اغیثونی» چرا که بندگانی از سوی خدا هستند که شما قادر به دیدن آن نیستید . طبرانی در ادامه روایت می گوید این مساله به تجربه ثابت شده است.

ادله جواز استغاثه – ابن جوزی

ابن جوزی حکایتی از ابو الفرج قزوینی در کتابش نقل می کند که حاکی از جواز استغاثه نزد سلف بوده است. ابن جوزی چنین نقل می کند که ابوالفرج در سال 97هجری به قصد حج به مکه آمد ولی قبل از رسیدن به مدینه، فرزندش مفقود شد. او در مدینه در حالی که خود را به خاک می مالید رو به مضجع شریف رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) نمود و گفت: یا رسول الله، من از راه دوری آمده ام در حالی که فرزندم مفقود شده است و تا زمانی که فرزندم را برنگردانی به شهرم بر نمی گردم. ابن جوزی در ادامه می آورد: او این جملات را پی در پی بیان می کرد، تا اینکه فرزندش داخل مسجد النبی شد و صدای گریه حاضران از استجابت این دعا بلند شد. این مطلب نشان دهنده این است سیره مسلمین، موید استغاثه به رسول الله بوده است.

ادله جواز استغاثه – بخاری

در روایتی که بخاری در کتاب «الادب المفرد» آن را نقل کرده، می گوید:(روزی) پای ابن عمر بی حس شد، شخصی به ابن عمر گفت: (برای شفا گرفتن آن) نام محبوب ترین افراد را یاد کن. ابن عمر در این حال نام پیامبر را برده و گفت: «یامحمد». در کتاب های دیگر در ادامه این روایت چنین آورده اند که پس از گفتن نام پیامبرص مشکل ابن عمرادله جواز استغاثه – بخاری رفع شد. این حکایت نشان می دهد، اگر استغاثه کردن به نبی اسلام یا ندا دادن به مخلوق شرک بود، صحابه اقدام به این کار نمی کردند.

ادله جواز استغاثه – قاضی عیاض

قاضی عیاض روایتی را نقل می کند که درآن می گوید: روزی پای ابن عمر بی حس می شود در این حال فردی به او می گوید: نام محبوب ترین افراد را یاد کن تا این مشکل رفع شود. ابن عمر نیز می گوید: «یامحمداه». پس از آن مشکل ابن عمر،رفع می گردد. این حکایت نشان می دهد، اگر استغاثه کردن به نبی اسلام یا ندا دادن به مخلوق شرک بود، صحابه اقدام به این کار نمی کردند.

ادله جوز استغاثه – ذهبی

ذهبی از علمای قرن هشتم ماجرایی را از ابن مقری عالم حنفی نقل می کند که نشان می دهد سیره مسلمین از گذشته این بوده است که به نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم استغاثه می کردند. ابن مقری می گوید: وقتی به همراه جمعی، به مدینه رسیدیم رو کردیم به قبر رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) و گفتیم یا رسول الله! گرسنگی! (یعنی ما از گرسنگی به تو پناه آوردیم). وی می گوید پس از آن یک فرد علوی نزدیک درب شد، ما در را برایش گشودیم. همراه آن علوی، دو غلام بودند که دو سبد را حمل می کردند و در آن سبد چیزهای زیادی بود. آن علوی به ما گفت: شما از من به رسول خدا شکایت کردید و آن حضرت را در خواب دیدم، آن حضرت مرا امر کرد که چیزی برای شما بیاورم.

ادله جواز استغاثه – ابن سعد

ابن سعد در طبقات الکبیر از عبدالرحمن بن سعد، چنین نقل می کند که نزد ابن عمر بودم در حالی که پای او دچار بی حسی شده بود. به او گفتم (برای شفا)محبوب ترین افراد را صدا بزن. او ندا زد «یا مجمد». سپس بی حسی پایش رفع شد. این حکایت نشان می دهد، اگر استغاثه کردن به نبی اسلام یا ندا دادن به مخلوق شرک بود، صحابه اقدام به این کار نمی کردند.

ادله جواز استغاثه به نبی اسلام صلی الله علیه و آله – قسطلانی

قسطلانی از علمای شافعی قرن دهم، در خصوص چگونگی زیارت قبر نبی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) می گوید: بر زائر سزاوار است که به کثرت به دعا و تضرع و استغاثه و تشفع و توسل به پیامبر ص بپردازد. ضمن اینکه وی این درخواست ها را پس از وفات آن حضرت (یعنی درعالم برزخ) نیز جایز می داند. توصیه به استغاثه از سوی علمای اهل سنت نشان از جواز این عمل است و اگر این عمل شرک بود اساسا توصیه نمی شد.

جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – سیوطی (3)

سیوطی درباره جواز احتفال و جشن گرفتن در مولد النبی(صلی الله علیه و آله) این چنین استدلال کرده است: بیهقی از انس روایت کرده که پیامبر (صلی الله علیه و آله) برای خودشان بعد از نبوتشان عقیقه کردند. از آنجا که عبدالمطلب جد پیامبر(صلی الله علیه و آله) نیز در روز هفتم ولادت ایشان، برایشان عقیقه کردند و عقیقه برای بار دوم تكرار نمی‌شود، پس عقیقه کردن خود پیامبر(صلی الله علیه و آله) از باب اظهار شکر خداوند است که ایشان را به عنوان رحمت برای عالمیان قرار داده و از باب تشریع این عمل (احتفال در مولد) برای امت بوده است؛ همانطور که پیامبر جهت تشریع صلوات، بر خود صلوات می‌فرستاد. از همین رو مستحب است اظهار شکر برای تولد ایشان با جمع شدن و طعام دادن و مانند این امور از کارهای که مایه تقرب به خدا و اظهار شادی است.

جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – مالکی مغربی

محمد مالکی مغربی متعلق به قرن دهم درباره برگزاری جشن میلاد نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) می گوید: این مساله امر مباحی است که کسی منکر آن نشده است و حکم به بدعی بودن برگزاری جشن در چنین روزی و ادعای غیر مشروع بودن آن، امر مشمئز کننده ای است.

جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – محمد یوسف صالحی

محمد بن یوسف صالحی، از علمای مطلع در تاریخ و سیره، متعلق به قرن دهم در جواز احتفال می گوید: نیت برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و اله وسلم) توسط مسلمین ، سپاسگذاری از خدا به خاطر وجود نعمت آن حضرت است. ایشان برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و اله وسلم) را مورد تحسین قرار می دهد.

جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) – سیوطی (2)

سیوطی از علمای مشهور اهل سنت معتقد است برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) که در آن قران نیز قرائت می شود از بدعت های حسنه است که برگزار کنندگان آن به خاطر تعظیم جایگاه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم)به ثواب می رسند.