ادبیات سخنان امام سجاد علیه السلام و صحیفه سجادیه
نیایش‌های امام سجاد (ع) در صحیفه، سرشار از مضامین لطیف و دلپذیر است. این دعاها نشانة ذوق سرشار، روح متعالی، بزرگی شخصیت و دردآشنایی آن حضرت (ع) است. خوانندة این دعاها با اندکی ژرف‌نگری و تأمل، لذتی معنوی و روحانی احساس می‌کند که همة لذت‌های مادی با آن برابر نیست و درمی‌یابد که این کتاب، صحیفة معرفت است. باوجود پژوهش‌های فراوانی که پیرامون این کتاب انجام پذیرفته است، جنبة ادبی و هنری آن کمتر موردبررسی قرارگرفته است. در این مقاله پس از مقدمه و نگاهی به اوضاع سیاسی- اجتماعی زمان امام سجاد (ع)، ضمن تبیین ادبیات عصر امام سجاد (ع)، ادبیات کلام امام (ع) در صحیفه سجادیه موردبررسی قرار می‌گیرد.
دیدگاه شیخ نسبت به واژه ی «سید» + تصویر اسناد
به طور کلی، شیخ محمد بن عبدالوهاب معنای شرعی اکثر اصطلاحاتی که به کار می‌برد – مانند شرک، پرستش، استعانت، دعا، توحید، ایمان، بلکه معنای اسلام- را روشن نمی‌کند؛ در نتیجه موارد کثیری را در این اصطلاحات می گنجاند و به مقاصد خود دست می یابد، در حالی که تعاریف او منحصر بفرد است، به طوری که در هیچ یک از فرق و مذاهب اسلامی، عالمی را هم نظر و موافق با شیخ نمی توان یافت. آنچه در پی می آید بررسی دیدگاه شیخ نسبت به واژه ی «سید» است. متن ذیل توسط علی فاطمی اقتباس شده است.