لعن در زیارت عاشورا

اصولاً کسی که مرده و دستش از دنیا کوتاه است، آیا این از بدخواهی نیست که بخواهیم او از رحمت حق دور شود؟ ما از انسان‌ها متنفر نیستیم، بلکه از اعمالشان متنفریم، پس چرا در زیارت عاشورا کسی که مرده است را لعن می‌کنیم؟ آن هم لعنی همیشگی؟