زودرنجى
من اخلاق خاصى دارم كه با يك مسئله كوچك، زود برافروخته و عصبى مىشوم. خيلى سعى كردهام با صبر و سكوت بر اين حالت غلبه كنم و واكنشهاى نابجا نشان ندهم ؛ با اين حال هنوز كاملاً بر اين مشكل فائق نيامدهام. براى مثال وقتى از من انتقاد مىشود، غالباً يا به توجيه عمل خود مىپردازم يا اگر طرف مقابل پافشارى كند و به نظر من حرفش غيرمنطقى باشد، عصبى مىشوم البته خودم هم خيلى اهل انتقاد از ديگرانم، حال چگونه در خلق و خو و واكنشهايم ثبات عقلانى و منطقى ايجاد كنم و بىجهت عصبى نشوم؟