رسالة فی الکافی
پيامبر خدا(ص) مسلمانان را به تحصيل دانش امر فرمود. امّا اين امر، واجب كفايى بود براى گروهى از مسلمانان كه قدرت وامكان كسب علم داشتند، بدين گونه كه جمعى به كسب علم بپردازند وبه ديگران بياموزند. اين دانشمندان علم آموختند ودر دفترها نگاشتند. اين دفاتر، «اصول» نام گرفت، كه چهار صد اصل در اين ميان، امتياز خاصّ يافتند.اين اصول نزد شيخ كلينى صاحب كتاب كافى بود، كه از ان در نگارش وتدوين كتاب خود بهره گرفت. پس از گذشت چند قرن، منابعى كه در اختيار كلينى بود، از ميان رفت، و نياز به بررسى مجدّد احاديث كافى پيش آمد. از اين رو، دانشمندان قرن هفتم هجرى، ضوابطى براى بررسى احاديث پديد آوردند. شيخ آقا بزرگ تهران، كتاب شناس بزرگ شيعه در قرن چهاردهم هجرى و صاحب كتاب «الذريعة الى تصانيف الشيعة»، دراين رساله كوتاه – كه براى نخستين بار منتشر می شود – به بررسى شيوه كلينى در تأليف كافى و ضوابط دانشمندان قرنهاى بعدى در ارزيابى آن كتاب می پردازد.