روایات دلالت کننده بر رجعت مؤمنان خالص

روایاتی که تنها بر رجعت مؤمنان خالص دلالت دارند، با روایات مربوط به خواندن دعای عهد در چهل روز که عمومیت رجعت همه خوانندگان را می‌رساند، چگونه قابل جمع است؟‌

لزوم رجعت بزرگان دین

چه لزومی دارد سردمداران کفر و بزرگان دین رجعت کنند که بدها به سزای اعمالشان و بزرگان دین به پاداش برسند، مگر عذاب در آخرت کافی نیست؟!

آيا رجعت را مي‌شود با آيات و روايات ثابت كرد ؟

مسئله رجعت یکی از مسائل قطعی مذهب شیعه است که بر اساس آن، گروهي از مؤمنين براي رسيدن به ثواب نصرت اولياي خدا و ديدن دولتي كه سال‌ها انتظار آن را كشيده‌اند، به این دنیا برمي‌گردند تا از ديدن دولت عدل و قسط لذت ببرند. و از طرف ديگر، گروهي از منافقين كه آمدن اين دولت را انكار كرده و كردار‌هاي زشتي انجام داده‌اند، باز مي‌گردند تاعقوبت اعمال خويش را در همين جهان بچشند و دچار خفت و خواري شوند. این مسئله، امری قطعی است که با آیات و روایات اثبات می‌شود. در این نگاره سعی شده است تا این دلایل بررسی شود.

منبع شناسیِ موضوع «رجعت»

رجعت در لغت به معنای بازگشت، و در اصطلاح به معنای بازگشت جماعتی از افراد به زندگی دنیا قبل از قیامت است. رجعت یکی از اعتقادت شیعیان است که اهل سنت به آن باورمند نیستند. شیخ صدوق در کتاب اعتقادات می‌گوید: «اعتقاد در باب رجعت این است که برگشتن به دنیا حق است»[4]. قرآن و روایات هرکدام به‌نوعی به مسئلۀ رجعت اشاره دارند. ازجمله آیات معروف در باب رجعت، آیۀ 83 از سورۀ نمل است:<وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآياتِنا فَهُمْ يُوزَعُونَ‏>؛ «و روزی که از هر امّتی، گروهی از کسانی را که آیات ما را تکذیب کرده‌اند محشور می‌گردانیم، پس آنان نگاه داشته می‌شوند تا همه به هم بپیوندند».