او سراغ دشمن می‌رفت

این یکی از قانون‌های مهم حاجی بود که مدام روی آن تأکید می‌کرد: «باید پیش از این‌که دشمن به سراغ ما بیاید، ما سراغش برویم.» این بار هم کمین کرده بود تا خدمت یک گردان عراقی برسد! تقریباً مطمئن بود که خیال حمله به ما را دارند. پای بی‌سیم نشسته بود و دقیقاً گفتگوی آن‌ها […]

پیش‌بینی و پیش‌دستی

آن روز غروب، نماز را در پادگان خواندیم. کریمی و توسلی درباره‌ی پاکسازی تجزیه‌طلبان صحبت می‌کردند. کومله، دمکرات و خلاصه همه‌ی کسانی که باید ریشه‌کن می‌شدند. «قوجه‌ای» و «دستواره» هم برای گسترش سازمان رزمی قوای انقلاب، با حاج احمد صحبت می‌کردند و طرحی نو می‌ریختند. یک ساعتی از وقت نماز گذشته بود. کم کم سکوت […]

تصمیم بجا

پانزده نفر از بسیجیان ستاد سپاه پاوه بودیم. در حلقه‌ی محاصره افتاده بودیم و راه به جایی نداشتیم. روزهای اوّل زمستان بود و برف زیادی دامنه‌ها را پوشانده بود. برای اهالی کردستان هم رفت و آمد در میان چنین یخبندانی، آسان نبود؛ چه رسد به نیروهای غیر بومی. همه‌ی امیدمان به خدا بود و بس. […]

با هم بحث عقیدتی – سیاسی کنیم!

تازه از عملیّات برگشته بودیم و به خوبی می‌دانستم که تا چند روز دیگر کار جدّی در پیش نداریم. می‌بایست مثل روزهای گذشته که از عملیّات برمی‌گشتیم، یک جا بنشینیم و به کنج خلوتی پناه ببرم و در خودم باشم. آن روز هم به همین چیزها فکر می‌کردم که حاج احمد از در اتاق آمد […]

 خدایا، خودت کمک کن

از یکی، دو ساعت قبل به این طرف، فقط همین پیام را داشتند: «ما راهمان را گم کردیم، نمی‌دانیم کجا هستیم یا به کدام طرف می‌رویم. نیروهای خودی یا دشمن؟!…» در چادر فرماندهی، زیر نور فانوس‌ها، چشم‌ها مثل آسمان پاییزی می‌باریدند. حاج همّت سرش را میان بازوهایش گرفت و با اندوه گفت: «خدایا! خودت کمک […]

تکیه‌ی ما به امکانات نیست

حاجی را خوب می‌شناختم و همین‌طور برادر بروجردی را. می‌دانستم اهل خیال‌پردازی و حرف‌های بی‌اساس نیستند. اگر چیزی می‌گویند: حتماً از روی حساب و کتاب است. گفتم: «حاجی! ما نیروی کافی نداریم. همین‌طور مهمّات…» نگذاشت حرفم را تمام کنم. با لبخندی ادامه داد: «می‌دانم ولی یادت باشد تکیه‌ی ما به امکاناتمان نیست. به لطف خدا […]