فدک؛ یک سند تاریخى
جلالالدین سیوطى از مفسران اهل سنت در تفسیر این آیه از ابىسعید خدرى و ابنعباس نقل مىکند که پیامبر اسلام طبق دستور خداوند فدک را به حضرت زهرا واگذار فرمود.
تاریخ اسلام فرازهاى مختلف و گوناگونى دارد که برخى از آنها مورد قبول و تسالم همگان بوده و چندان جاى بحث و گفتگو در آنها نیست. ولى برخى دیگر این چنین نبوده و آثاراختلاف نظر در آنها کاملا مشهود است. اینگونه مباحث گرچه نیاز بیشترى به تحقیق و تحلیل تاریخ دارند، اما چه بسا نتایجبهتر و اساسىترى را نیز در بر داشته باشند. مساله تاریخى فدک در شمار مباحث تاریخى قرار دارد، که در این مقاله ابعاد مختلف آن مورد تحلیل و بررسى قرار خواهد گرفت. ضرورت طرح این موضوع ممکن استبعضى چنین تصور کنند که پس از گذشت چهارده قرن از این موضوع، چه ضرورتى ایجاب مىکند که این مساله اختلافى مطرح شود؟ و اصولا طرح اینگونه موضوعات چه سودى را در بر خواهد داشت؟ ولى در اینجا از این نکته نباید غافل شد که، بحث پیرامون «فدک» علاوه بر روشن کردن یک بحث مهم تاریخى، از جنبه عقیدتى نیز مىتواند راهگشا باشد، چه اینکه: اولا: فضیلتبزرگى براى ایشان ثابت مىگردد زیرا عنایتخداوند نسبتبه حضرتش با فرمان و ات ذاالقربى حقه. و نزدیک بودن به پیامبر(ص) با عنوان ذاالقربى مورد توجه و عنایت قرار گرفتهاست. ثانیا: یک سند زنده تاریخى براى اثبات حقانیت مکتب تشیع قرار گیرد. گرچه برخى از کوتهاندیشان به بهانه حفظ وحدت میان مسلمانان با طرح اینگونه مسائل مخالفت مىورزند; اما از این نکته غافلند که طرح این مسائل در چارچوب استدلال، با استفاده از مدارک معتبر اهل سنت و به دور از هر گونه تعبیر تند و نابجا، نه تنها خدشهاى به مساله وحدت وارد نمىسازد و هیچگونه تنشى میان گروههاى مختلف مسلمان ایجاد نمىکند، بلکه در روشن شدن حقیقت و پاسدارى از مرزهاى عقیده و مکتب نقش مؤثرى ایفا خواهد کرد و روزنه تحقیق بیشتر را بروى محققان و پژوهشگران منصف خواهد گشود.