بربهاری

بربهاری شخصیتی است که قبل از ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب، علم بازگشت به سلف را برافراشت، وی خود را تابع احمد بن حنبل و سلف می‌دانست. او برای سنت صحابه جایگاه زیادی قائل بود تا حدی که معتقد بود قرآن به سنت نیاز مندتر است. او در عمل هم تشدد نشان داد و به مقابله با شیعیان پرداخت. اعتقادات او در کتابی به نام «السنه» آمده است. بنابراین شناخت وی و آراء و اندیشه هایش برای شناخت بهتر اندیشه های ارتجاعی امروز امری لازم است. در این نوشتار زندگی نامه و اعتقادات بربهاری مورد بررسی قرار گرفته است.

بربهاری و فتنه ی سلفی گری

اگر بخواهیم برای مذهب سلفی گری آغازی را ذکر کنیم، هرگز نمی توانیم بربهاری را نادیده بگیریم. مبانی اندیشه ای افرادی همانند ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب در اندیشه و عمل بربهاری به خوبی هویداست. اما آنچه سلفی گری وی را از ابن تیمیه متمایز می کند، ارائه فهرستی از معتقدات پراکنده، بدون در نظر گرفتن پشتوانه ی علمی است که بیش تر، جنبه ی احساساتی و بلند پروازانه دارد. حتی وی می کوشد اندیشه های خود را در قالب تهدید و یا التماس، به مخاطبان خود القا کند. در این مقاله زندگی و عقاید بربهاری مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

بربهاری از کهن ترین تئوریسین های وهابیت

ظاهرگرایی و جمود و تحجّر، سابقه ای دیرین در تاریخ تفکر اسلامی دارد. این جریان فکری در دوران های مختلف با فراز و نشیب زیادی روبه رو شده است. قرن چهارم یکی از دوران های بسیار شگفت در تاریخ تمدن اسلامی است و از بالندگی و شکوه فرهنگی و تمدنی برخوردار است، ولی جریان ظاهر گرایی در بغداد توسط بربهاری با اقدامات تکفیری و خشونت آمیز در پی انحراف در این جنبش بود. این مقاله در پی تبیین دیدگاه ها و عملکرد افراطی خلف بربهاری است.