وقتی «انحراف» به نام دین، تبدیل به «باور» می شود
برگرفته از جلسات «ریشه تمام انحرافات تاریخ اسلام» – هیئت میثاق با شهدا دانشگاه امام صادق علیه السلام
تأثير ويژگی های روانی انسان در شکل گيری باور از منظر قرآن کريم با تأکيد بر «خودبرتربينی»
معرفت و به طور خاص باور و اعتقاد آدمی، یکی از مهمترین ارکان در تعین هویت انسان و شکل گیری فرد و اجتماع است که از دیرباز مورد توجه و پژوهش های فراوانی از منظرها و نیز از جهات مختلف بوده اسـت. بـه حـتم باورهای انسانی همانند سایر پدیده های دیگر، همان گونه که در برخی از امور تأثیرگذار است، از عوامل و علل معرفتی و غیر معرفتی نیز اثر می پذیرد. قرآن کریم، این تأثیرگذاری و تأثیرپذیری معرفت را با همه ابعاد آن مورد توجه قرار داده و ضمن بیان فرایندها و روندهای این تعامل، هنجارها و بایسته های این تعامل را برای دستیابی انـسان بـه سـعادت و کمال بیان فرموده است. این مقاله ضمن بیان نکاتی مقدماتی، برخی عوامل تأثیرگذار بر باور از دیدگاه قرآن کریم را با تأکید بر مورد «تکبر» برمی رسد. اهمیت از این دست از مباحث، از آن رو است كه یکی از راه هـای اسـلامی سـازی علوم، طراحی نظریه ای سامان مند و جامع درباره هنجارهای باور بر اساس قرآن کـریم و سـنت پیـامبر صلی الله علیه و آله و سلم و اهـل بیت علیهم السلام است.