آیا در میان علمای اهل سنت، کسی هست که حدیث غدیر را به همان اعتبار شیعیان، معنا کند؟
درست است که حدیث غدیر در میان شیعه و سنی ثابت شده است و میان فریقین متواتر؛ اما بحث اصلی بر روی دلالت حدیث غدیر است. چه آنکه شیعیان این حدیث را بر امامت و وصایت امیرمؤمنان معنا می کنند و اهل سنت، آن را صرف دوستی با حضرت تعبیر می کنند؛ هرچند به آن هم ملتزم نشده و دشمنان علی علیه‌السلام را از اصحاب پیغمبر می خوانند! حال سؤال اینجاست که آیا از علمای اهل سنت هم کسی وجود دارد که قائل به این معنا باشد؟
اگر امیرالمؤمنین علیه‌السلام، آن طور که می گویند، شجاع بودند، چرا حضرت به ماجرای قتل همسرشان واکنش نشان نداده و از حق خود گذشتند؟!
در ماجرای شهادت دختر رسول خدا، سؤال متداولی که بسیاری از مردم سؤال می کنند آن است که با وجود آن که حضرت علی علیه السلام، شیر خدا، فاتح خیبر است و نیز کسی است که گفته می شود در جنگ خیبر درب قلعه را با یک دست بلند نموده که چهل نفر نمی توانستند آن را حرکت دهند؛ چرا در مقابل هجوم مهاجمین سکوت نموده و کوچکترین اعتراضی ننمود و از حق خود گذشت؟ در این وجیزه سعی داریم که قدری از فاطمه زهرا سلام الله علیها و نیز امیر مؤمنان دفاع کنیم.
آیا واقعاً از ظاهر آیه «اولی الامر»، عصمت فهمیده نمی شود؟
برخی سؤال می کنند: در آيه شريفة «يا ايها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منكم فان تنازعتم في شيء فردوه الي الله و الرسول إن كنتم تؤمنون بالله و اليوم الاخر» ، ابتدا امر به اطاعت از خدا، رسول و اولي الامر شده است، اما بعداً فقط خدا و رسول، مرجع حل تنازع معرفي شدهاند نه اولي الامر، كه اين مطلب دليل بر غير معصوم بودن اولي الامر است! حال در این مختصر سعی داریم به این شبهه پاسخ دهیم.
آیا اهلبیت مجبور به دوری از گناه شده اند؟
درآیه تطهیر آمده که «خداوند چنین می خواهد که هررجس وآلایشی را از شما خانواده (نبوت) ببرد وشما را ازهرعیب پاک ومنزه گرداند» حال سؤال بسیاری این است که آیا این بدان معنی نیست که خداوند جبراً پیامبر و اهل بیتش را از هر ناپاکی و گناهی منزه گردانیده و اهلبیت علیهم‌السلام، اختیار انجام گناه را نداشته اند؟ در این وجیزه سعی شده است تا به این سؤال پاسخ درخوری داده شود. متن پیشرو اقتباسی از کلام علامه سید جعفر مرتضی عاملی در کتاب اهلبیت و آیه تطهیر است.
با اینکه نص آیه تطهیر، دوری اهلبیت از کارهای زشت است؛ چه طور عصمت را از آن اتخاذ می کنید؟
برخی گویند: «مراد تطهير در آيه شريفه «انما يريد اللّه ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيراً»، پاكيزگى و دورى از كارهاى زشت است نه عصمت، و الّا لازمه اش ثبوت عصمت براى جميع مؤمنين است. پس چرا شيعيان از آن استفاده معصوم بودن اهل بيت مى كنند»؟ این شبهه که به اصل استناد شیعیان از این آیه بازمی گردد، در این وجیزه پاسخ داده می شود.
آیا آیه تطهیر، پس از غیبت صغری وارد ادبیات تفسیری شیعه شده است؟
برخی می گویند: تفسير آيه تطهير به عصمت براي اهل‌بيت علیهم‌السلام، از قرن سوم و پس از غيبت صغري وارد ادبيات تفسيري شيعه شده است؛ بدین معنا که تا قبل از آن، برای اثبات عصمت اهل بیت مطهر اسلام، به این آیه استناد نمی شد! بنابرین، شیعه برای حجیت بخشی به کیش خود، دست به چنین استنادی زده است! این شبهه از سوی بعضی از منکرین فضایل اهلبیت علیهم‌السلام، نقل شده است که ما در این وجیزه سعی نموده ایم، این مطلب را در گیشه نقد قرار دهیم.
استدلال شيعه بر امامت به آيه شريفه «اِنَما ولُيِكُمُ الله» چگونه است؟
یکی از سؤالاتی که همواره از شیعه پرسیده می شده، این بوده است که شیعه چه طور به آیه ولایت استدلال می کند؟ این سؤال در جایی نمود پیدا می کند که به معنای آیه توجه می کنیم؛ چراکه معنای آیه می گوید ولی شما کسی است که در حال رکوع نماز به زکات بدهد! در این مختصر سعی شده است تا خلاصه ای از استدلال شیعه به این آیه را بررسی نماییم.
اگر اسلام در روز غدیر کامل شد، چرا معارف دینی به دست اهلبیت تکامل میافت؟
يكي از دلايل شيعه در بحث ضرورت وجود امام، اين است كه: «با توجه به اينكه پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، در مدت كوتاه عمر رسالتش، موفق به بيان همه احكام و معارف دين نشد، به ناچار بايد از جانب خدا، جانشين يا جانشينان معصومی، پس از پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به مردم معرفي می شدند تا حقايق ناگفته دين را به مردم ابلاغ كنند. آيا اين دليل، با آيه «اليَومَ اَكمَلتُ لَكُم دينَكُم…» منافات دارد، زيرا اين آيه، بر اكمال دين و اتمام نعمت هدايت الهي در آخر عمر شريف پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله دلالت مي كند»! ما در این نگاره سعی داریم به این شبهه پاسخ گفته و از ساحت مقدس اهلبیت رسول خدا علیهم‌السلام دفاع کنیم.
آیا معنای واژه «ولی» در آیه ولایت، صرف دوستی است؟!
برخی می گویند: با توجه به آيات پيشين آیه ولایت، واژه «ولی»، در مورد آن است که مسلمانان نبايد نصارا و يهود را اوليا خود بگيرند. بنابرین معني «ولي» در آيه ولايت، همان نصرت و دوستي است؛ نه سرپرستی و زعامت امور مسلمین! این شبهه ای است که در دلالت آیه ولایت وارد شده که مخالفین شیعه، به وسیله اش، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام تنزیل می دهند. در این وجیزه سعی داریم که به این مسأله پاسخ بدهیم.
آیا امیرالمؤمنین علیه‌السلام، به آیه ولایت، احتجاج کرده اند؟
فخررازی ادعا کرده است که حضرت امیر علیه السلام هیچ گاه به آیه ولایت علیه مخالفان احتجاج نکرده است. او می گوید، ما می دانیم که علی علیه‌السلام، در تفسیر قرآن از شیعیان اعلم بوده است؛ حال اگر این آیه بر ولایت ایشان دلالت می کرد، بدون شک در احتجاجات خود از آن استفاده می نمود؛ چه آنکه خود شیعه به احتجاج حضرت در مورد غدیر و خبر مباهله و جمیع فضائلش اشاره کرده اند؛ ولی به احتجاج حضرت در خصوص این آیه اشاره نکرده اند! ما در این وجیزه سعی داریم جهات مختلف این شبهه را بررسی کرده و بدان پاسخ دهیم.