ابن‌تيميّه و انكار «مجاز» در قرآن
در ادبيّات و اصول فقه، نشان داده شده‌است كه الفاظ براى رساندن معانى، به دو شكل استعمال مى‌شوند: حقيقى و مجازى. عموم دانشمندان مسلمان اين تقسيم‌بندى را قبول كرده‌اند و استعمال مجاز در قرآن كريم را نيز پذيرفته‌اند. در برابر، گروهى از عالمان مسلمان با استعمال مجاز در قرآن، مخالفت كرده‌اند و گروه سوم، تقسيم‌بندى الفاظ را به حقيقت و مجاز، از اساس، باطل دانسته‌اند. ابن‌تيميه در شمار گروه سوم است. در اين نوشتار، پس از يادكرد تعريف حقيقت و مجاز و بررسى قول مشهور در اين باره، ادلّه موافقان اين تقسيم‌بندى و آمدن مجاز در قرآن، نقل و تحليل شده و سپس، اشكالات عمومى مخالفان و پاسخ آنها آورده شده و پس از آن، اهمّ اشكالات ابن‌تيميه به‌تفصيل، تبيين و نقد شده است.