برچسب: امام محمد باقر

وجود پیامبر از نور

آیا پیامبر از نور آفریده شده اند یا از گل و آیا موجودات به خاطر وجود آن حضرت آفریده شده اند یا آن حضرت برای سایر موجودات آفریده شده است؟

سیره قرآنی امام محمد باقر (ع)

پنجمین ستاره آسمان امامت و هفتمین امام محمد باقر(ع) در روز سوم ماه سفر و به نقلی در روز اول ماه رجب 57 ه.ق در مدینه منوره دیده به جهان گشود.

روش تفسيري صادقين

خداوند دین خود را در قالب «وحی قرآنی» و «وحی بیانی» بر بشر عرضه داشت. سهم عظیمی از وحی بیاناتی به صورت «آموزه های خاص دینی» تنها در اختیار وارثان علم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم؛ یعنی اهل بیت علیهم السلام قرار گرفت که موضوع بخش مهمی از آن، قرآن و تفسیر آن است. از این رو در کنار بهره گیری از «ثقل اکبر» نیاز مراجعه با «ثقل اصغر» یعنی ائمه علیهم السلام در مقام حاملان پیام الهی و شارحان کلام وی، امری ضروری و اجتناب ناپذیر می نماید.

با امام باقر عليه‏السلام در سايه قرآن

بدون شك سخنان معصومان و ائمه اطهار عليهم‏ السلام هماره روشنگر معناي آيات نوراني قرآن كريم بوده است. در اين سلسله مقالات برآنيم با مشعل فروزان بيانات حضرت امام باقرالعلوم عليه‏ السلام آسمان معرفت را بشكافيم و چندگام به حقيقت نزديك شويم.

نقدی بر فرضیه تطور امامت شیعی؛ بررسی استنادهای «مکتب در فرآیند تکامل»…

این نوشتار به بررسی بخشی از «کتاب مکتب در فرایند تکامل» می‌پردازد. موضوع این بخش کتاب، تحلیلی تاریخی درباره‌ی «باور شیعیان نسبت به‌ضرورت قیام مسلحانه توسط امامان (ع)» و زوایایی از «عقیده به مهدویت در جامعه تشیع» است و نهایتاً تأثیر این امور، در تطور «امام شناسی شیعیان» نتیجه گرفته یا به‌طور غیرمستقیم القاشده است. در این بررسی، به مواردی همچون عدم تطبیق دلیل و مدعی در کتاب می‌پردازیم و با بازخوانی مدارک ذکرشده در پاورقی بخشی از کتاب (صفحات 33 تا 43، بخش مربوط به دوران امامت حضرت امام باقر ع)، عدم تطابق آن‌ها با مدعای مطرح‌شده در کتاب را نشان خواهیم داد، سپس برخی خطاهای روشی در تألیف کتاب را به تفکیک بازگو می‌کنیم.

طرح اندیشه مهدویت از سوی امام باقر علیه السلام

اين نوشتار در ادامه مقالات گذشته و تأملی در چگونگي طرح آموزه‌های مهدويت از سوي امام باقر (ع) و کيفيت ارائه معارف مهدوي از سوي ايشان است؛ بياناتي که با توجه به اهداف کلي دعوت ديني، فرصت ويژه صادقين (ع) در آموزش معارف ديني، نيازهاي عصر سقوط امويان و ظهور عباسيان شکل گرفته است. بررسي محورهاي مورد تأکید در اين بيانات و تأمل در نسبت آن‌ها با اهداف کلي و نيازهاي هر عصر می‌تواند از یک‌سو طرح کلاني را نشان دهد که در اين شکل از تعليم و تربيت تعقيب شده است و از سوي ديگر، تأثیر تربيتي و اخلاقي هر يک از آموزه‌های مهدوي را نمایان‌تر کند. اين پژوهش بر تحليل محتوايي روايات صادره از امام باقر (ع) تکيه دارد و می‌کوشد با توجه به شرايط عصر صدور، آثار آموزه‌های مهدوي بر شيعيان را معلوم نمايد؛ ازاین‌رو با تعيين محورهاي مورد تأکید در سخنان آن امام، همراه با ارائه نمونه‌ای از آن و تأمل در نسبت اين سخنان با شرايط مخاطبان، تلاش دارد به حکمت و جهت طرح هر يک از آموزه‌ها دست يابد. ارائه نمونه از سخنان امام باقر (ع) در اين نوشتار با توجه به توضيحات مقالات پيشين، محدودتر بوده و کثرت روايات آن حضرت ما را ناچار از گزارش کليات و پرهيز از ذکر جزئيات کرده است. از پیش‌فرض‌ها و روش‌های اين مجموعه مقالات، پیش‌تر در نوشتاري ديگر گفت‌وگو کرده‌ایم. مقاله حاضر، روشنگر اين سخن است که تعليم آموزه‌های مهدوي در اين برهه از تاريخ ائمه (ع) افزون بر ارائه معارف مهدوي و آخرالزماني به نکاتي مهم در تربيت مخاطبان توجه دارد و نوعي زمینه‌سازی براي جلوگيري از آفات بحث مهدويت و جلوگيري از انحرافات را متناسب با عصر ائمه نخستين دنبال می‌کند.

دعا از منظر امام محمد باقر علیه السلام

در این مقال از نیایش در مکتب امام محمد باقر (ع) سخن رفته که پدیدآورنده دعای شریف سمات بوده و در آن، معارف قرآنی را گنجانده است. محورهای گفتار، دعا شناسی است و مسائلی چون زمان و مکان دعا که تأثیر بسیار در چندوچون نیایشگری انسان دارد.

اصحاب و شاگردان مفسر امام محمد باقر علیه السلام

مكتب پربار باقـرى و محضر گهربار امام باقـر (ع) اسلام‌شناسانی بزرگ به جامعه اسلامى هديه كـرد. انديشمندانى كه هر يك خـود مرجعى مهم در مسائل علمـى و مذهبى به شمار می‌آیند. دسـتـاوردهاى اين دانشگاه فعال و عظيم علمى ـ ديـنـى گسترده‌تر از آن است كه بتـوان به تمام آن اشـاره كرد، اما از باب نـمـونه به معـرفى بعضى از اصحاب و شـاگـردان مفسر و قرآن‌پژوه آن امام همام و آثار تفسـيـرى و قرآنى ايشان می‌پردازیم كه اسامى آنان بدين شرح است: جابر بن يزيد جعفى، أبان بن تغلب، أبوحمزه ثمالى، أبوجارود زياد بن منذر همدانى، عطية بن سعد بن جنادة عوفى، أبوالحسن زيد بن على بن حسين بن أبى طالب (ع)، محمد بن على بن أبى شعبة حلبى و داوود بن أبى هند سرخسى.

نقش امام باقر (ع) در تغییرات فرهنگی – سیاسی

تغییرات، به‌ویژه از نوع اجتماعی آن ازجمله موضوعاتی است که همواره موردتوجه اندیشمندان بوده است. نوشتار حاضر نیز به‌منظور شناخت نقش امام باقرالعلوم (ع) در تغییرات با محوریت فرهنگ و سیاست آغازشده و نگارنده با استفاده از اسناد و شواهد تاریخی، تأثیرگذاری امام (ع) را از طریق تصمیم‌گیری در بخش فرهنگ و الگوسازی در بخش سیاست بازشناسی نموده و نشان داده است که امام با تأسیس دانشگاه، ابداع روش‌های علمی نظیر اجتهاد، مقابله با تفکرات و اندیشه‌های انحرافی و… در بخش فرهنگی موجبات تغییر را فراهم نموده و در بخش سیاسی نیز از طریق الگوسازی، اقداماتی نظیر القای روحیه ظلم‌ستیزی، ایجاد همبستگی اجتماعی امت اسلامی و ترویج مکتب رشادت و جهاد و مبارزه منفی و… را انجام داده که زمینه تغییرات را فراهم نموده است.