وصیّت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و سلم به وصیّت خدای متعال 1

مرحوم کلینی با سلسله‌ی سند خود از امام کاظم (ع) روایت کرده که فرمود: به ابی عبدالله (ع) (امام صادق) عرض کردم: مگر امیر المؤمنین (ع) نویسنده‌ی وصیّت رسول خدا (ص) نبود در حالی که رسول خدا (ص) به او املاء می‌فرمود و جبرئیل امین و ملائکه‌ی مقرّبین، شاهد بودند؟ امام صادق (ع) سکوتی طولانی […]

لحظات احتضار حضرت زهرا سلام الله علیها 9

اربلی گفته است در روایتی آمده که: فاطمه (ع) هنگام وضو، برای نماز به اسماء‌فرمود: عطرم را که با آن، معطر می‌شوم و لباس‌های نمازم را بیاور. حضرت وضو ساخته، سپس سرش را بر زمین گذاشت و به اسماء‌ فرمود: کنار سرم بنشین وقتی زمان نماز شد مرا بیدار کن اگر بیدار نشدم کسی را […]

لحظات احتضار حضرت زهرا سلام الله علیها 8

خوارزمی از ابن عبّاس روایت کرده است: زمانی که رحلت فاطمه (ع) نزدیک شد به هیچ وجه اندوهگین به نظر نمی‌رسید و مرگ، برایش دشوار نبود ولی دست حسن (ع) و حسین (ع) را گرفت و به سوی قبر پیامبر اکرم (ص) رفت، آن‌ها را کنار قبر نشاند، سپس ایستاده در میان منبر و قبر […]

تجهیز بدن مطهر حضرت زهرا سلام الله علیها 2

طبری امامی گفته است که: روایت شده که فاطمه (ع) ده روز مانده به پایان جمادی الاخر، رحلت کرده او در آن زمان هیجده سال داشت و مدّت هشتاد و پنج روز از رحلت پدرش گذشته بود. امیر المؤمنین (ع)، او را غسل داد و جز او و حسن و حسین و زینب و امّ […]

رنج‌ها و مصیبت‌های اواخر عمر حضرت زهرا سلام الله علیها 4

سیّد بن طاوس می‌گوید: روزی که درد و بیماری پیامبر اکرم (ص) شدید شد و زمان رحلت ایشان نزدیک گردید، علی، فاطمه، حسن و حسین (ع) را فراخواند و به کسانی که در اتاقش بودند دستور داد تا بیرون روند، و به امّ‌ سلمه گفت: بیرون در باش تا کسی وارد نشود. امّ سلمه این […]

رنج‌ها و مصیبت‌های اواخر عمر حضرت زهرا سلام الله علیها 3

جزری به سندش از زید بن ارقم روایت کرده که: پیامبر خدا (ص) به علی، فاطمه، حسن و حسین (ع) فرمود: من با کسانی که با شما در جنگند در جنگ و با کسانی که با شما در صلح هستند در صلح خواهم بود. رواه الجزری: عن أخبرنا إبراهيم، وغيره بإسنادهم، عن أبي عيسى، حدّثنا […]

خبر دادن پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم از شهادت فاطمه زهرا سلام الله علیها 4

شیخ صدوق به سند خود از سلیم بن قیس هلالی روایت کرده است که:   از سلمان فارسی ـ خدایش از او خشنود باشدـ شنیدم که می‌گفت: در بیماری رحلت پیامبر اکرم (ص) بر بالینش نشسته بودم. فاطمه (ع) وارد شد و چون ضعف و ناتوانی پدر را دید گریست به طوری که اشک بر […]

رنج‌ها و اندوه‌های حضرت زهرا سلام الله علیها 6

مسلم روایت کرده است که: وقتی آیه‌ی شریفه‌ی (فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ…)[1] نازل شد. پیامبر اکرم (ص) علی، فاطمه، حسن، حسین (ع) را پیش خود فرا خواند و فرمود: خدایا! اینانف خاندان من هستند، پس از آن، مدّت شش تا نه ماه هر روز هنگام […]

رنج ها و مصیبت‌های حضرت زهرا سلام الله علیها به سبب سقیفه 18

علامه مجلسی روایت کرده که: امیر المؤمنین (ع)، فاطمه (ع) را شبانه به همراه حسن و حسین (ع) از خانه، خارج کردند و بر او، نماز خواندند و به هیچ‌کس، خبر ندادند و دیگران در موقع رحلت و در مراسم نماز حاضر نبودند، زیرا فاطمه (ع) چنین سفارش کرده و گفته بود: هیچ یک از […]

رنج ها و مصیبت‌های حضرت زهرا سلام الله علیها به سبب سقیفه 14

سیّد بن طاوس گفته است: ابن جیرانه در کتاب «غرر» می‌نویسد زید بن اسلم گفت: من از آن دسته کسانی بودم که در زما خودداری علی (ع) و یارانش از بیعت، به همراه عمر هیزم به در خانه فاطمه (ع) بردیم. عمر به فاطمه (ع) گفت: هر کس را که در خانه‌ات حضور دارد، بیرون […]

صاحبان فدک

فدک، دهکده‌ای در منطقه حجاز عربستان با مزارع و نخلستان‌های وسیع در نزدیکی خیبر بوده است. طبق منابع تاریخی، مدتی پس از تصرف قلعه‌های خیبر به دست مسلمانان، نیمی از مزارع و باغات دهکده فدک بنابر یک مصالحه از سوی مالکان یهودی آن، به پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله واگذار شد. چون فدک بدون جنگ فتح شده بود، به حکم قرآن، مختص پیامبر گردید. درآمد حاصل از فدک، به دستور پیامبر صلّی الله علیه و آله به مستمندان بنی هاشم و دیگر نیازمندان می‌رسید. بنابر منابع، پیامبر صلّی الله علیه و آله آن را، به دختر خود فاطمه سلام الله علیها بخشید. پس از درگذشت پیامبر صلّی الله علیه و آله، ابوبکر، فدک را به زور غصب کرد.

در این نوشتار به روایت فتح فدک از دیدگاه اهل سنّت و حدود و صاحب فدک می پردازیم.

مواضع امام حسین علیه السلام در برابر حکومت معاویه و مبارزات سیاسی آن حضرت

موضع گیری ها و مبارزات امام حسین (ع) در دهه آخر حاکمیت معاویه بی تردید حکایت از روحیه تسلیم ناپذیری و ظلم ستیزی آن حضرت  در برابر اعمال ضد اسلامی و جنایات معاویه و دستیاران وی دارد آن حضرت همچون جد بزرگوارش صیانت و پاسداری از مبانی و ارزش های اصیل دین و مبارزه با بدعت ها فسادها و انحرافات را وظیفه و رسالت الهی خود می دانست و هرگز جامعه اسلامی را به حال خود رها نکرد چنین برخوردهایی از سوی آن امام در روزگاری که جامعه در زندان جهل ،غفلت ، بی عدالتی و خفقان امویان گرفتار بود در کالبد نیمه جان و رو به مرگ جامعه آن روز کارگر افتاد و افکار و اذهان عمومی مسلمانان رابرای نهضت آن بزرگوار در عصر یزید آماده کرد که مهم ترین اقدامات امام حسین(ع) عبارتند از: مخالفت با ولایتعهدی یزید  بطور صریح که حتی علیرغم قطع حقوق و مستمری همه بنی هاشم از بیت المال  به دستورمعاویه باز هم حضرت راضی به بیعت نشد .نامه کوبنده و افشاگرانه به معاویه که در آن سه جهت گیری سیاسی داشت اعلام مخالفت با نظریه سلطنت معاویه ،معرفی معاویه به عنوان قاتل افراد با ایمان و با اخلاص ،ضرورت جهاد با معاویه که دین را نابود کرده است .تبیین جایگاه و منزلت اهل بیت (ع)و یادآور شدن فضائل و مناقب خاندان پیامبر(ص) و دفاع از آنان به عنوان محورحق .سخنرانی تاریخی و افشاگرانه امام حسین (ع) در اجتماع بزرگ حج در اوج زمان خفقان دوران معاویه :که امام حسین (ع) در مراسم حج به دو فریضه مهم الهی یعنی امر به معروف و نهی از منکر اقدام و ضمن بیداری اذهان حاضران ،سفارش می کند که دیگران را نیز با رعایت احتیاط آگاه کنند و خیانت و فجایع بنی امیه را به آنان گوشزد نمایند. ممانعت از ازدواج یک دختر هاشمی با یزیدکه مانع از وصلت و پیوند دخترزینب کبری (س) با یزید گردید .ضبط اموال دولتی که از بیت المال یمن و از طریق مدینه برای معاویه می رفت توسط امام حسین (ع) این اموال ضبط و میان اهل بیت و وابستگان حضرت تقسیم شد .امتناع از فروش صدقات و املاک به معاویه  . اعلام کفر پیروان معاویه . مبارزه امام حسین (ع) با کارگزاران معاویه : مانند مبارزه با حاکم مدینه و مبارزه با مهره های بنی امیه.

پیشگویی‌های امام حسن علیه السلام درباره تسلط بنی امیه

فتنه زمامداری بنی امیه  فتنه ای مخرب و جان کاه برای جامعه اسلامی بود و امام حسن (ع) هم در باره پیامدهای حاکمیت بنی امیه که خلافت آنان را حرام می دانست  ،فرمود که این امت روی رفاه و آسایش را نخواهنددیدو مبتلا به فتنه ای خواهند شد که از آن رهایی نمی یابند تا نابود شوند .

مهم ترین و مشهورترین دیدگاه ها در باره فلسفه قیام کربلا(بخش اول)

تحلیلگر تاریخ عاشورا  در مورد انگیزه قیام کربلا اگر بخواهد به تحلیلی نسبتا جامع و صحیحی دست یابد و منصفانه داوری کرده و از آسیب های فکری به نتایج درستی برسد لازم است اولاً شناخت لازم در باره آن حضرت پیداکرده و سنخیّتی بین خود و رهبر نهضت ایجاد کند تاروح و رفتار امام حسین (ع) را با جان و دل لمس کند وثانیادر بررسی ابعاد و زوایای قیام کربلا ،شخصیت امام حسین (ع) را به مثابه امام معصوم و کسی که اطاعتش واجب است دانسته و به آن عنایت داشته باشد .

مشهورترین دیدگاه ها ی اندیشمندان مسلمان پیرامون فلسفه قیام امام حسین (ع) عبارتند از:1-دیدگاه و برداشت دنیاگرانه :یعنی قیام برای طلب قدرت و بدست آوردن حکومت و ریاست دنیوی که از سه جهت قابل خدشه است ،اولا وجود عصمت درحضرت مانع از هرنوع پلیدی (پلیدی دنیا پرستی و ریاست طلبی ) است ،ثانیا حضرت باید برای مغلوب کردن دشمن از هر وسیله و هر گونه دروغ و حیله و تزویر استفاده می کرد و هرگز از پیروزی ظاهری دشمن سخن نمی گفت تا لشگر را از اطراف خود پراکنده نسازد حال آنکه حضرت از آغاز تا پایان قیام سخن از شهادت می زند و پایان کار خود را شهادت و اسارت اهل بیت اعلام می دارد ،ثالثا با توجه به بصیرت نافذ امام(ع)  از تحریف حوادث کربلا و اهداف آن ، ایشان همواره انگیزه قیام خویش را طلب اصلاح در امت جدشان و امر به معروف و نهی  از منکر اعلام می کردند .2- نگرش عارفانه وصوفیانه :که عاشورا را میدانی برای سلوک سالکان و امام حسین (ع) را قطب عارفان و مرشد سالکان و اصحاب او را مریدان و رهپویان وصال دانسته است. اشکال این نظریه دریک سو نگربودن آن است یعنی تولّی ،اما از تبرّی و محکوم کردن یزیدیان خبری نیست و قابل نقد و خدشه است . 3-بینش مسیحیانه یا کلیسایی : همان آموزه نجات ،یعنی امام حسین (ع) قیام کرد تا خود را فدای امت جدّش کند و دوستان اهل بیت (ع)را که مرتکب گناهانی شده اند در قیامت شفاعت نماید . اشکال این نظریه ناشی از ارائه تصویر وارونه ازمسئله شفاعت است حال آنکه برخورداری از شفاعت ائمه و انبیا و اولیا شروطی دارد لذا چنین باوری منجر به مسخ کلی اهداف این نهضت می شود یعنی ترویج  نوعی اباحه گری که با اقامه ماتم بر سید الشّهدا (ع) راه برای ارتکاب هر گناه و خلافی باز است حال آنکه هدف ،نگاه داشتن اساس اسلام است تا مردم با تاسّی به آن امام بیشتر پایبند به برپایی فرائص و حدود الهی باشند.