چهارمین(آخرین) شب از مراسم جشن ایام «عید غدیرخم»
روز چهارشنبه مورخ 29 تیر ماه 1401 به مناسبت فرارسیدن «عید غدیرخم» و ایام ولایت حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، چهارمین(آخرین) شب از مراسم جشن این عید بزرگ در مسجد جامع ازگل با سخنرانی «آیت الله حسینی قزوینی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
سومین شب از مراسم جشن ایام «عید غدیرخم»
روز سه شنبه مورخ 28 تیر ماه 1401 به مناسبت فرارسیدن «عید غدیرخم» و ایام ولایت حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، سومین شب از مراسم جشن این عید بزرگ در مسجد جامع ازگل با سخنرانی «حجت الاسلام و المسلمین ابوالقاسمی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
دومین شب از مراسم جشن ایام «عید غدیرخم»
روز دوشنبه مورخ 27 تیر ماه 1401 به مناسبت فرارسیدن «عید غدیرخم» و ایام ولایت حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، دومین شب از مراسم جشن این عید بزرگ در مسجد جامع ازگل با سخنرانی «آیت الله صدیقی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
اولین شب از مراسم جشن ایام «عید غدیرخم»
روز یکشنبه مورخ 26 تیر ماه 1401 به مناسبت فرارسیدن «عید غدیرخم» و ایام ولایت حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، اولین شب از مراسم جشن این عید بزرگ در مسجد جامع ازگل با سخنرانی «آیت الله صدیقی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
إنا لله…
به مناسبت شهادت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
شوق سفر
به مناسبت شهادت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
جهان نگران
به مناسبت شهادت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
کدام کوچه؟
به مناسبت شهادت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
اثبات امامت امیرالمؤمنین علیه السلام مطابق آیات قرآن کریم
آیاتی را از قرآن در اثبات امامت امام علی(ع) بیان فرمائید.
فرمانداران مدینه در زمان امامت امیرالمؤمنین و امام مجتبی علیهما السلام
فرمانداران مدینه در اواخر خلافت امام علی(ع) و ایام امامت امام مجتبی(ع) چه افرادی بودند؟
مدح حضرت علی علیه السلام؛ آتش اصفهانی(3)
عاشق اصفهانی از نام آوران عرصه ي شعر و ادب در قرن دوازدهم هجري و از سخن شناسان دوره ي افشاريه و زنديه است.
نامش آقا محمّد و از اهالي شهر اصفهان است. نوشته اند كه در اوايل سلطنت شاه سلطان حسين صفوي به سال 1111 هـ.ق ديده به جهان گشود. شاعري را شغل خود قرار نداده و از اين راه به گذران زندگي نپرداخته است. حرفه ي او خيّاطي بوده و به اين طريق امرار معاش كرده است. بيشتر ايّام را در قناعت و گوشه نشيني گذرانده است. از صاحبان سيم و زر چيزي نطلبيده و جز اندك مواردي در مدح كسي داد سخن نداده است كه اين نكته از محاسن اخلاقي اوست.
«عاشق» با شعراي هم عصر خود، آذر، هاتف، مشتاق، طبيب، درويش عبدالمجيد طالقاني، صهبا و صباحي معاشرت داشته است.
سرانجام «عاشق»، پس از هفتاد سال (يا 74 سال) زندگي، در سال 1181 ق از ديار فاني راهي دار باقي شد. تاريخ فوت او را گويا مجمع الفصحا اشتباه ثبت كرده است. ظاهراً در همان موطن خود يعني اصفهان به خاك تيره چهره گذاشت.
چندین قصیده‌ی ولایی دارد که قصیده‌ي ذيل با 57 بيت در مدح حضرت عليّ بن ابي‌طالب يكي از آن‌هاست و در ديوان عاشق اصفهاني، ص 6 ـ 404 دیده می‌شود.
نکته: شاعران متعدّدی با این قافیه و ردیف و در همین وزن عروضی برای اهل بیت علیهم‌السّلام خاصّه حضرت امیر عليه‌السّلام شعر سروده‌اند:
مدح حضرت علی علیه السلام؛ آتش اصفهانی(2)
آتش اصفهانی از شاعران قرن 13 و 14هـ ق است.
نامش میرزا حسن و به نقلي محمّدحسن است. شاعري را با تخلّص «بي‌نوا» شروع كرد و در سال‌هاي 1320 تا 1330 به «آتش» تغییر داد. سرانجام در 21 ماه رجب 1349ق برابر با 1309ش لب از نوا بست و در گوشه‌ای از تخت فولاد آشیان گزید. سراغ قبر او را در تكيه‌ي فاضل سراب يا همان تكيه‌ي «ملّا‌مهدي جويباره‌اي» بايد گرفت.
دیوانش دوبار در سال های 1321 و 1338 به تصحیح استاد جلال‌الدّين همايي چاپ شد ولي در گذر زمان، كمياب شد و قيمت بالا پيدا كرد تا اين كه در سال 1391 با تصحيح جواد هاشمي «تربت» منتشر شد. این اثر در سال 1395 نیز توسّط انتشارات محمل تجدید چاپ شده است. در اين تصحيح، مقدّمه‌ی استاد همايي عيناً مشهود است. سجّاد رسولی نیز بعد از تصحیح فوق، با تصحيح دیگری، این دیوان را توسّط انتشارات اقبال منتشر ساخت.
قصيده‌ي ذيل كه از اشعار علوي اوست و كمتر ديده شده تقديم مي‌شود؛ اگر همه‌ي شعر را نمي‌خوانيد، این یک بيت لطیف را بخوانید:
هر كه از كوي تو پا بنْهاد، شد خونش مباح
هم‌چو آهويي كه از طوف حرم آيد برون
یا این بیت که مضمونش با مضمون روایات و احادیث هم‌خوانی دارد:
حضرت صدّيقه را همسر نباشد جز تو كس
تا ابد گر مصطفي را ابن عم آيد برون
و اينك قصيده:
مدح حضرت علی علیه السلام؛ آتش اصفهانی(1)
عاشق اصفهانی از نام آوران عرصه ي شعر و ادب در قرن دوازدهم هجري و از سخن شناسان دوره ي افشاريه و زنديه است.
نامش آقا محمّد و از اهالي شهر اصفهان است. نوشته اند كه در اوايل سلطنت شاه سلطان حسين صفوي به سال 1111 هـ.ق ديده به جهان گشود. شاعري را شغل خود قرار نداده و از اين راه به گذران زندگي نپرداخته است. حرفه ي او خيّاطي بوده و به اين طريق امرار معاش كرده است. بيشتر ايّام را در قناعت و گوشه نشيني گذرانده است. از صاحبان سيم و زر چيزي نطلبيده و جز اندك مواردي در مدح كسي داد سخن نداده است كه اين نكته از محاسن اخلاقي اوست.
«عاشق» با شعراي هم عصر خود، آذر، هاتف، مشتاق، طبيب، درويش عبدالمجيد طالقاني، صهبا و صباحي معاشرت داشته است.
سرانجام «عاشق»، پس از هفتاد سال (يا 74 سال) زندگي، در سال 1181 هـ. ق از ديار فاني راهي دار باقي شد. تاريخ فوت او را گويا مجمع الفصحا اشتباه ثبت كرده است. ظاهراً در همان موطن خود يعني اصفهان به خاك تيره چهره گذاشت.
چندین قصیده‌ی ولایی دارد که قصیده‌ي ذيل با 39 بيت در مدح حضرت عليّ بن ابي‌طالب يكي از آن‌هاست و در ديوان عاشق اصفهاني، ص 9 ـ 418 دیده می‌شود.
مدح: عبدالعلی نگارنده
عبدالعلی نگارنده كه ابتدا «سرباز» و بعد «نگارنده» تخلّص مي‌كرد از شاعران معاصر است.
او در سال 1278 هـ ش در اصفهان متولّد شد. با گذشت 30 سال و 2 ماه از خدمت در ارتش، در اوّل ارديبهشت 1336 هـ ش با درجه‌ي سرگردي بازنشسته بود.
سرانجام در يكي از روزهاي پاييزي سال 1347 شمسي مطابق با 1388 قمري از دار فاني، راهي ديار باقي شد و در ابن بابويه در بخش مسجد ماشاءالله به خاك آرميد.
بعد از گذشت چهل و اندی سال از درگذشت او، دیوان کامل اشعارش به همّت جواد هاشمی «تربت» و مقدّمه‌ي محمّدرضا حكيمي توسّط انتشارات آرام دل در سال 1392 چاپ شد و در تهران با حضور شاعران ولایی رونمایی شد. در این جلسه، غیر از شعرای تهران، خانواده‌ی سرگرد نگارنده و نيز دوستان اين شاعر از مشهد و نیز برخی اهالي شعر و سخن از قم و کاشان حضور داشتند.
اين شعر زيبا با وزن عروضي خاص كه كمتر هم ديده شده به خطّ شاعر در پشت جلد كتاب مذكور مشهود است. در نسخه ي خطّي شاعر، زير عنوان شعر نوشته شده است: فَعْلُن فَعَلُن فَعْلُن فعول: