وجوب عقد موقت
اگر كسى به واسطه نداشتن همسر و نبود شرايط ازدواج دائم، به گناه مى افتد، آيا ازدواج موقت براى او واجب مى شود؟
تفریحات دوران نامزدی
تفريح و رفتن به گردش با نامزد خود – كه هنوز عقد نكرده است – چه حكمى دارد؟
اظهار عشق و محبت بين دختر و پسر
آيا اظهار عشق و محبت بين دختر و پسر به منظور ازدواج، گناه است؟
مخالفت پدر
در صورتى كه دختر و پسرى هم كفو باشند ؛ ولى پدر دختر مخالف ازدواج آنها باشد، آيا باز هم رضايت او لازم است (بايد توجه داشت دختر بالغ و رشيده است و نياز به ازدواج دارد)؟
خواندن صیغه محرمیت بدون اجازه پدر
ما دو نفر همكار مجرد هستيم، براى آنكه روابطمان از نظر شرعى دچار مشكل نشود و به گناه كشيده نشويم ؛ مى توانيم بدون اجازه پدر دختر، صيغه محرميت بخوانيم؟
صيغه خواهر و برادرى
آيا هيچ راه شرعى و قانونى – به جز ازدواج – وجود دارد كه دو جوان روابط مشروع با هم داشته باشند؟ آيا در اسلام چيزى به نام صيغه خواهر و برادرى وجود دارد؟
راه هاى محرميت
به طور كلى دختر و پسر، از چند راه مى توانند با يكديگر محرم شوند؟
سن تمييز
سن تمييز در پسر و دختر بچه در احكام نگاه و پوشش، چه سنى است؟
دختر رشيده
منظور از دختر بالغ رشيده چيست؟ معمولاً در چه سنى به اين حد مى رسد؟
ريبه و تلذذ
مقصود از «ريبه» و «تلذذ» در رساله هاى مراجع چيست؟
همسريابى
به نظر شما در جامعه و فرهنگ امروزى، چگونه مى توان يك همسر خوب انتخاب كرد؟ راه هاى عملى براى يافتن همسر مورد نظر چيست؟
ما چه كنيم؟!
در هر محفل دينى كه شركت مى كنيم يا از هر عالم دينى كه مى پرسيم و يا در كتاب ها و مقالات مذهبى مى خوانيم ؛ ارتباط بين دختر و پسر بسيار خطرناك و حرام مى دانند و ما را از آن برحذر مى دارند. اينك سؤال من به عنوان يك دانشجوى جوان اين است كه ما چه كنيم؟ از يك طرف جوانى و اوج غرايز جنسى و از سوى ديگر نامناسب بودن فضاى اخلاقى و فرهنگى جامعه كه اين غرايز را شعله ورتر مى كند و…؟ عرضه و تقاضا كه از نظر دينى نامشروع است؟ ازدواج رسمى به لحاظ مشكلات اقتصادى، تحصيلى، شغلى و… تقريباً در وضعيت و سن كنونى ناممكن است؟ پس ما چه كنيم؟ آيا بايد با سركوب غرايز، رهبانيت پيشه كنيم و يا آنكه تسليم شرايط شويم و گناه آن را تقصير مسئولان و پدر و مادران و بزرگ ترها بيندازيم. خلاصه اينكه من جوان دانشجو، در اين بحبوحه غرايز جنسى چه كنم؟ ما معتقديم كه اسلام، دينى كامل، پويا، جامع و پاسخ گوى همه زمان ها است، آيا در اين دين براى ما هم تدبيرى انديشيده است؟ آيا راه مشروعى براى ما كه هم آلوده به گناه نشويم و هم از فشارهاى غرايز جنسى رهايى يابيم وجود دارد؟
ارتباط در تشكل هاى مذهبى
توى انجمن اسلامى، جلسات با جوى صميمى و تقريباً دوستانه ولى محترمانه برگزار مى شود، ولى من خيلى آدم با ظرفيتى نيستم! زود جو گير مى شوم و بعضى وقت ها كنترلم از دست مى رود و شايد از مرزهاى حيا مى گذرم ؛ به خاطر همين نمى دانم شركت در اين جلسات برايم مفيد است يا نه؟
روابط دختر و پسر
مدت ها است اين مسئله فكرم را مشغول كرده است كه با جامعه اى كه هر روز را در آن به شب مى رسانم، چه كنم؟ اتفاقاتى كه در دانشگاه مى افتد و روابط پسران و دختران كه بسيارى از اوقات زشت و ناپسند است، ناشى از بى فرهنگى است يا بى ايمانى؟ نمى دانم ناشى از چيست ؛ ولى در جامعه ما كه اسلامى است، واقعاً غير قابل تحمل است و عرف جامعه سنتى ما چنين حركات و روابطى را نمى پسندد. خودشان استدلال مى كنند در اسلام گفته شده است دو نفر كه يكديگر را دوست داشته باشند، به هم محرم اند! بااين استدلال بدون هيچ گونه عقد رسمى يا صيغه، با هم قدم مى زنند و يا حتى گاهى اوقات، به قول خودشان براى شناخت بيشتر، بدون اطلاع خانواده ها در خلوت باهم صحبت مى كنند. آيا در احكام دينى چنين چيزى وجود دارد؟ به نظر شما، وظيفه ما در اين موقعيت چيست و چه بايد بكنيم؟
گاهى اوقات فكر مى كنم كاش در دانشگاه ها دختران و پسران را جدا مى كردند ؛ ولى باز با خودم مى گويم آن وقت اين اتفاقات در پنهان مى افتاد و شايد بدتر از اين مى شد. واقعاً علت چيست و چه بايد كرد؟
دوست دارم به اين گونه افراد گفته شود: فكر نكنند كه شجاعت به خرج مى دهند و در جلوى چشم نامحرمان و پسران ديگر با يكديگر قدم مى زنند يا دست مى دهند و يا شانه به شانه راه مى روند!!