غدیریه احمدی افغانی

صفرعلی احمدی افغانی از چهره‌هاي ارزنده و گمنام افغانستان و از شاعران شيعي معاصر است.
او هم شاعر است و هم مناقب‌خوان. مناقب‌خواني يك نوع مدّاحي و ذاكري در آستان حضرات آل الله (عليهم السّلام) است كه شعر به صورت دكلمه اجرا مي‌شود.
احمدي به بركت همين مناقب‌خواني محفوظات فراواني از شاعران فارسي زبان در ذهن و دل دارد و همين امر، سال‌هايي است كه توفيق سرودن شعر را نيز براي او به ارمغان داشته است. هنوز مجموعه‌اي از او چاپ نشده است.
ايشان دو نسخه از مجموعه اشعارشان را با خطّ خودشان نوشته و در اختيار اين جانب قرار داده‌اند. در سفر اخيرشان نيز همان اشعار را به صورت حروف‌چيني شده از كابل آوردند كه اينك در دست مقابله و بازخواني است و اميد مي‌رود به زودي و ان شاءالله توسّط انتشارت محمل چاپ شود.
قصيده‌ي ذيل در موضوع غدير و با رديف «خرابات» در حدود هفتاد بيت، نمونه‌اي از اشعار ايشان است كه شاعر دو بار هم تجديد مطلع كرده است:

دو غدیریه فاخر

نگارنده در اين گفتار كه به زبان عربى است، دو قصيده غديريه از دانشوران شيعى
سده يازدهم هجرى قمرى آورده است: شيخ محمد مؤمن جزائرى (متوفى 1102 قمرى) و شيخ
محمد جعفر قاضى (متوفى 1115 قمرى). اين دو قصيده، براى نخستين بار، براساس نسخه‏هاى
خطى و كمياب منتشر مى‏شود. نگارنده شرح حالهاى اين دو دانشور را به اختصار آورده است.