تشبیه خدا به مخلوقات موجب کفر – طحاوی

ابوجعفر طحاوی در کتاب «العقیده الطحاویه» می گوید: کسی که خدا را به معنائی از معانی بشر تشبیه کند، کافر شده است.
جواز تشبیه خدا به مخلوق – وهابیت – خالد بن عبدالله

خالد بن عبدالله یکی از علمای معاصر وهابیت در کتاب «شرح عقیده طحاویه» می گوید: جایز است خدا را به مخلوقات تشبیه کنیم.
جواز تشبیه خدا به مخلوق – وهابیت – خالد بن عبدالعزیز آل الشیخ

خالد بن عبدالعزیز آل الشیخ در کتاب «شرح عقیده الطحاویه» می گوید: ما مطلقا تشبیه خالق به مخلوق را رد نمی کنیم. بلکه در اصل معانی صفات (حتی صفات خبری مانند ید و وجه) مشابهت وجود دارد. اما در کیفیت و کمال معنا، مشابهت را نفی میکنیم.
جواز تشبیه خدا به مخلوق و توجیه آن – وهابیت – ابن عثیمین

ابن عثیمین در کتاب «مجموع فتاوی» می گوید: ما قائل هستیم که خدا دارای وجه است اما وجهی که شایسته خداست و انسان نیز وجه مناسب با خود دارد. همانطور که شیر و گربه و انسان هرکدام صورتهایی مختص به خود دارند که شبیه دیگری نیست، صورت خدا نیز مثل هیچکدام از صورتهای مخلوقاتش نیست.
جواز تشبیه خدا به مخلوق – وهابیت – ابن عثیمین

ابن عثیمین در کتاب «مجموع فتاوی» می گوید: جایز نیست مطلق تشبیه خالق بر مخلوق را نفی کنیم.
اثبات شرک ربوبی یهودو نصارا قبل بعثت – ابن کثیر

برخلاف مدعای وهابیت که می پندارند مشرکین قبل بعثت، منکر ربوبیت خدا نبودند و تنها مشکل آنان شرک در الوهیت بوده است، ابن کثیر در تفسیرش یهود و نصارا را متهم به شرک در ربوبی کرده و از اعتقادات آنان سخن گفته که برای خدا قائل به فرزند بودند.
اثبات شرک ربوبی مشرکین در قرآن – ابن کثیر

برخلاف آنچه که وهابیت می پندارند که مشرکین معتقد به ربوییت خدا بودند با این حال ابن کثیرمدعی می شود که مشرکین در توحید ربوبی مشرک بوده و برخی مخلوقات را قوی تر از خدا می دانستند.
اثبات شرک ربوبی مشرکین عصر رسالت – ابن کثیر

برخلاف آنچه که وهابیت، مشرکین را مبرا از شرک ربوبی می دانند ولی ابن کثیر با استناد به آیه مذکور مشرکین عصر رسالت را منکر ربوبیت خدا می داند. چرا که آنان معتقد به رحمان که در واقع همان الله نبودند.
اثبات شرک ربوبی مشرکین و عدم اعتقاد به صانع – ابن کثیر

سلفی ها منکر شرک ربوبی مشرکین هستند و مبتنی بر این اعتقاد رفتار مسلمین را در زیارت قبور به رفتار مشرکین تشبیه کرده و به مسلمین اتهام شرک می زنند، این در حالی است که ابن کثیر ذیل آیه مذکور به عدم اعتقاد به خالقیت و ربوبیت خدا از سوی مشرکین اشاره کرده و گفته است مشرکین حتی به صانع باور نداشتند تا چه برسد که سوال از ماهیت او نمایند.
اثبات شرک ربوبی مشرکین – ابن کثیر (2)

تفهیم این مطلب از سوی حضرت یوسف علیه السلام به مشرکین زندانی که، (حکم و تصرف و مشیت و ملک) همگی متعلق به خداست، نشانگر این مطلب است که مشرکین، باور به ربوبیت خدا نداشتند چرا که عدم باور به موارد اشاره شده جزئی از شئون ربوبیت خداست.
اثبات شرک ربوبی مشرکین – ابن کثیر (1)

مشرکین از بت ها درخواست نصرت و عزت می کردند در حالی که این از شئون ربوبیت خداست و تنها باید از خدا چنین درخواستی کرد. لذا این مطلب نشان گر شرک ربوبی مشرکین است که سلفی ها در این مساله منحرف شده و مدعی شده اند که مشرکین شرک ربوبی نداشته و مسلمین عصر حاضر را به مشرکین تشبیه کرده و تکفیر می کنند.
ادعای نادرست مبنی براعتقاد مشرکین به توحید ربوبی – بن باز

بن باز از علمای طراز اول وهابیت، برخلاف بسیاری از آیات قرآن کریم و همچنین بسیاری از روایات و اسناد تاریخی مدعی شده است که مشرکان عصر بعثت در ربوبیت خدا دچار شرک نبودند بلکه حتی در اسماء و صفات الهی نیز موحد بودند. این عالم وهابی مبتنی بر تفکرات ابنعبدالوهاب، تنها زاویه شرکآمیز در عقاید مشرکان عصر بعثت را شرک در عبادت میداند.
او در این کتاب نوشته است که مشرکان موجود در صدر اسلام، به توحید ربوبی و توحید اسماء و صفات اقرار داشتند و تنها خداوند متعال را خالق و رازق و مدبّر امور بندگان میپنداشتند. او علاوه بر مشکران قریش، حتی فرعون را نیز موحد در ربوبیت و اسماء و صفات میداند!!
این در حالی است که بزرگترین مفسران و عالمان اهلسنت نیز چنین توهمی را قبول ندارند که در سند ذیل میتوانید پاسخ بنباز و تناقض قول او با آیات قرآن کریم را در تفسیر طبری مشاهده کنید.
ناتوانی خدا در شنیدن سخن بندگان بنابر باور مشرکین

برخلاف پندار وهابیت، مشرکین عصر رسالت گرفتار شرک ربوبی بوده اند، در این سند اشاره می کند که مشرکین، الله جل جلاله را در شنوایی صدای مخلوق ناتوان می دانستند، لذا به یکدیگر تذکر می دادند که آهسته سخن گویند و با صدای بلند صحبت نکنند که خدا صدای بلند را می شنود. این کلام نشان دهنده انکار توحید ربوبی از سوی مشرکین بوده است.
طلب باران از بت ها از سوی مشرکین صدر اسلام- ابن منذر کلبی

مشرکین صدر اسلام از بت هایشان باران می طلبیدندو برای جنگهایشان علیه دشمن طلب نصرت می کردند، مواردی که از شئون ربوبیت خدا بوده و مومنان به ربوبیت خدا، این درخواست ها را به جز از الله متعال نمی طلبند. لذا این سند ثابت می کند که بر خلاف ادعای سلفی ها، مشرکین مومن به ربوبیت خدا نبودند.