جایگاه نیت در عبادت (4)

عبادت باید با نیت همراه باشد وگرنه عنوان عبادت بر آن صدق نمی کند.
جایگاه نیت در عبادت (3)

تعریف صحیح عبادت عبارت است از عمل قرین با نیت عبادت. والا عبادت بدون نیت نوعی عمل عادی و متداول می شود.
جایگاه نیت در عبادت (2)

آنچه عبادت بودن فعل را از عادی بودن آن جدا می کند، نیت عبادت داشتن است. یعنی نشستن در مسجد گاهی نشستن به نیت اعتکاف و گاهی به نیت استراحت است که در اولی عبادت و در دومی عبادت به شمار نمی رود.
جایگاه نیت در عبادت (1)

آنچه عبادت بودن فعل را از عادی بودن آن جدا می کند، نیت عبادت داشتن است. یعنی نشستن در مسجد گاهی نشستن به نیت اعتکاف و گاهی به نیت استراحت است که در اولی عبادت و در دومی عبادت به شمار نمی رود.
تعریف عبادت در لغت

در لغت عبادت به معنای اطاعت همراه با خضوع تعریف شده است.
طلب باران از پیامبر(ص) در زمان وفات_ البدایة و النهایة

نداء پیامبر(صلی الله علیه و آله) در زمان وفات برای طلب باران، امری است که با اعتقادات وهابیت در تعارض کامل است و این در حالی است که در زمان صحابه واقع شده است.
پرستش بت ها به دلیل اعتقاد به ربوبیت آنها

وهابیت معتقد است مشرکین در توحید ربوبی کامل و در توحید الوهی دارای نواقصی در عقیده بودند و لذا مشرک شدند. اسناد نشان می دهد طبق روایات، مشرکان صدر اسلام، دارای شرک در ربوبیت بودهاند.
شرک ربوبی در زمان پیامبر(ص)

صابئین که در زمان پیامبر(ص) نیز بودند، دچار شرک ربوبی بودند. و اعتقاد ایشان در شرک الوهی به دلیل مشکلات اعتقادی در شرک ربوبی بود.
شرک ربوبی عامل انحراف در توحید عبودی

مشرکین در زمان پیامبر (ص) به دلیل عدم اعتقاد صحیح به ربوبیت خداوند، در دام شرک الوهی و عبادت بت ها افتادند.
شرک ربوبی مشرکان در زمان پیامبر(ص)

وهابیت مشرکین عصر بعثت را از شرک ربوبی مصون می داند.اما اسناد بیشماری این ادعا را مردود میسازد.
تصریح صحابه بر شرک ربوبی مشرکان صدر اسلام

مغیره که از اصحاب پیامبر(ص) است به شرک ربوبی در زمان جاهلیت تصریح میکند.
حجاز عصر جاهلیت و شرک ربوبی

در عصر جاهلیت و در زمان پیامبر(ص) مشرکین دچار اشکالات عمده در شرک ربوبی بودهاند.
قول به جسمانیت الله جل جلاله – ابن تیمیه (2)

ابن تیمیه در کتاب «بیان تلبیس الجهمیه» با قبول به جسمانیت و ترکیب خدا، می گوید: وصف خدا به عضو یا جزء داشتن به صورت تمثيل به انسان نيست بلكه اسماء و صفات خبری خداوند، بدون تمثیل است. او در اینجا از ابعاض و اجزاء ذات خداوند سبحان سخن گفته است.
جسمانیت الله جل جلاله – ابن تیمیه (1)

ابن تیمیه در کتاب «بیان تلبیس الجهمیه» با قبول جسمانیت خدا، می گوید: وصف خدا به عضو یا جزء داشتن به معنای اطلاق فی الجمله آن، دیدگاه صحابه و تابعین است و جزو اعتقادات جمهور مذاهب اسلامی و همه ملت ها و دیدگاه سلف امت اسلام است.