حكومت يزيد و قيام اباعبدالله الحسين(عليه السلام)
آغاز قيام ياد آور شديم که امام حسين (عليه السلام) با اين که شديداً با حكومت معاوية مخالفت داشت – و اشكال متعددى از آن را نقل کرديم – ولى نظر به پايبندى وى به قرارداد صلحى که برادر بزرگوارش امام حسن (عليه السلام) با معاويه امضاء کرده بود، تلاش براى بر کنارى معاويه را […]
امام حسين(عليه السلام) در عصر خلفاء
در دوران ابوبكر اهل بيت (عليهم السلام)از جمله امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) در فاجعه غم انگيز رحلت نبى اکرم(صلى الله عليه وآله)مى سوختند و غم و اندوه اين مصيبت جانكاه بر دل هايشان سايه افكن شده و به تجهيز پيكر پاك برجسته ترين پيامبرى که تاريخ بشر سراغ داشت، مشغول بودند که حادثه […]
امام حسين علیه السلام در عصر دولت علوى
حكومت خلفاى سه گانه، با کشته شدن عثمان خاتمه يافت و بدين وسيله بيست و پنج سال رنج و محنت ناشى از کنار نهادن امام اميرمؤمنان على بن ابى طالب(عليه السلام)از عرصه سياسى و اجتماعى مسلمانان، پايان پذيرفت. مسلمانان به يقين پى بردند که امام على (عليه السلام) تنها رهبرى است که مى تواند اميد […]
عصر امام حسين(عليه السلام)
معاويه و دارو دسته فاسد اموى بابه دست گرفتن زمام حكومت، انحرافى را که در سقيفه پديد آمده بود به حد کمال رساندند.زيرا معاويه زمانى که دشمنى خود را با مسلمانان به صراحت بيان و به عدم رضايت آنان به حاکميت خويش اعتراف نمود، خلافت را به سلطنتى ستم بار و خودکامه تبديل کرد آن […]
از ولادت تا امامت امام حسين علیه السلام
امام حسين در دوران حيات رسول اکرم(صلى الله عليه وآله) خانواده على و فاطمه و فرزندانش (عليهم السلام) در زمان حيات نبى اکرم(صلى الله عليه وآله)و در رسالت اسلامى، بسيار گسترده و از معانى و مفاهيم ژرفى برخوردار بود، زيرا اين خانه در آينده رسالت الهى را در خود جاى مى داد و سنگينى بار […]
زندگى نامه اجمالى امام حسين علیه السلام
وى حضرت ابى عبدالله الحسين فرزند على بن ابى طالب (عليهما السلام)سومين پيشواى اهل بيت، دومين نواده نبى اکرم (صلى الله عليه وآله)، سرور جوانان اهل بهشت و گل خوشبوى رسول خدا، پنجمين درّ گرانمايه اهل کساء و سالار شهيدان و مادر مكرمه اش فاطمه زهرا(عليها السلام)دخت پيامبر خدا حضرت محمدبن عبدالله(صلى الله عليه وآله)است. […]
جلوه هايى از شخصيت امام حسين(عليه السلام)
امام حسين بن على (عليه السلام) در خانواده اى که محل فرود فرشتگان و جايگاه نزول قرآن و در سرزمين پاکى که همواره روز و شب با خدا ارتباطى ناگسستنى داشت، ديده به جهان گشود. با انفاس پاکش آيات قرآنى را که در تمام ساعاتِ شب و روز تلاوت مى شد، زمزمه مى کرد. در […]
نمايى از شخصيت امام حسين (عليه السلام)
١. جايگاه امام حسين (عليه السلام) در قرآن مسلمانان. در بيان هيچ موضوعى مانند فضايل اهل بيت (عليهم السلام) و مقام برجسته علمى و معنوى آنان و برخوردارى آن ها از مجموعه کمالاتى که خدا اراده فرموده بشريّت بدان ها آراسته گردد، تا اين پايه همسو و هماهنگ نبوده اند. اين يكدلى و اتفاق نظر، […]
سالار شهيدان در يك نگاه
امام ابوعبدالله حسين بن على بن ابى طالب(عليهما السلام) سالار شهداى کربلا، به اتفاق ناقلان حديث، سوّمين پيشواى اهل بيت عصمت و طهارت پس از رسول اکرم (صلى الله عليه وآله)و سرور جوانان اهل بهشت و يكى از دو اختر تابناك سپهر امامت است که دودمان نبىّ اکرم (صلى الله عليه وآله)از آن ها پديد […]
بسوی برداشت سیاسی
باید گفت که تشیع از عصر صفوی به این سوی اجتماعی‌تر شده است. این معلول تماس نزدیکتر و حضور جدی‌تر در سیاست بوده است. در دوره صفوی مشارکت فعال بود، اما در دوره قاجار حکومت از شریک کردن آنان ابا داشت. زمانی که در مشروطه نظام سلطنتی دچار مشکل شده و سخن از جانشین به میان آمد، بحث از قدرت ولایت جدی‌تر شد، اما به مثابه یک نظریه جامع تبیین نشد؟
حکمت شهادت و امر سیاست
این بحث را می‌توان با پاسخ به یک سؤال مهم درباره حادثه کربلا آغاز کرد. آن سؤال این است که اساسا حکمت شهادت امام حسین علیه السّلام چه بوده است؟ آیا این شهادت شهادتی سیاسی است یا معنوی؟ به سخن دیگر، کربلا یک شکست ظاهری داشته و شهادت خونینی در پی آن بوده است. اگر این حادثه پیروزی سیاسی را در آغوش می‌کشید، جای این سؤال نبود، اما اکنون، امام حسین علیه السّلام در برابر سپاه اموی شکست خورده و زن و فرزندانش اسیر شده، شهر به شهر گردانده می‌شوند. این اقدام چه هدفی می‌توانسته داشته باشد؟ به عبارت دیگر، خداوند در آفرینش این حادثه برای ولیّ خود، چه منظور و هدفی را داشته است؟
آثار سیاسی رخداد کربلا در شیعه
واقعه کربلا از حوادث تعیین‌کننده در جریان تکوین شیعه در تاریخ است. مبانی تشیّع، بویژه اساسی ترین اصل آن، یعنی امامت، در خود قرآن و سنت یافت می‌شود. امّا جدایی تاریخی شیعه از دیگر گروه های موجود در جامعه، به تدریج صورت گرفته است. سنّت و اندیشه‌ای که از دوره خلافت امام علی علیه السّلام به یادگار ماند، تا حدود زیادی شیعه را از لحاظ فکری انسجام بخشید. حمایت امویها از اسلام ساخته خودشان که سیاست‌گذاریهای معاویه، اجازه نداده بود ماهیّت و فاصله آن با اسلام واقعی آشکار شود، در جریان به خلافت رسیدن یزید وضوح بیشتری یافت. در جریان حادثه کربلا جدایی تاریخی شیعه از سایر گروههایی که تحت تأثیر اسلام مورد حمایت امویان بودند، قطعی شد. از آن پس تشخیص و تشخص شیعه از دیگر گروهها- گروهی که پیروی از سنّت و سیره علی و جانشینان او می‌کردند- کاملا ممکن بود.
انحرافات دینی و کربلا
جامعه اسلامی در سالی که قیام کربلا در آن رخ داد، نسبت به آخرین سال حیات پیامبر صلّی اللّه علیه و آله تغییرات فراوانی یافته بود. درست است که سیر پیدایش انحراف تدریجی بود، امّا پایه‌های آن در دید بسیاری از محققین از همان سالهای اولیّه بعد از رحلت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله به وجود آمده بود. انحرافات مزبور در زمینه‌هایی بود که اهل سیاست می‌توانستند به راحتی از آنها بهره‌گیری کرده و در تحمیق مردم و نیز توجیه استبداد و زورگویی خود از آنها استفاده کنند.
آگاهی از شهادت در کربلا
از مسائلی که در بعد تاریخی حماسه عقیدتی کربلا سهم بسزایی دارد، مسأله «غیب» است. امری که موجب شد تا در بررسی این واقعه تاریخی اختلافاتی پیش آمده و بیشتر بصورت مقابله یک امر کلامی با یک مسأله تاریخی عنوان شود. در این زمینه روایات بسیاری وجود دارد که در بیشتر آنها آمده است که رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله از شهادت امام حسین علیه السّلام خبر داده بودند.