امامت پژوهی – برگه 41

دوري از تعصب در نظرات و رفتار علماي شيعه اثني عشريه از نيمه دوم قرن پنجم تا نيمه دوم قرن هفتم هجري

اختلافات فرقه اي بين مذاهب اسلامي، هميشه عواقب دردناكي به همراه داشته است؛ در حالي كه از آرزوهاي بزرگان و دلسوزان امت اسلامي، وحدت امت اسلامي است. در اين مقاله درصدد اشاره به برهه اي از تاريخ اسلام هستيم كه در آن مدت، اين آرزو تا حد بسيار زيادي تحقق يافته است و آثار بسيار شيريني نيز به همراه داشته است.

سيماي حضرت فاطمه (عليها السلام) در آينه شعر حكيم سنايي و ناصرخسرو

از آنجا كه زندگي كوتاه حضرت فاطمه (عليها السلام) پس از رحلت نبي اكرم (صلي اله عليه و آله) از موارد عمده اختلافات بين شيعه و سني است، شخصيت و حيات آن بانوي نمونه، كمتر در آينه ادبيات و شعر فارسي منعكس شده است؛ اين نكته به ويژه در ادوار آغازين شعر فارسي كه غلبه با اهل سنت بوده است، بيشتر صدق مي كند.
ناصرخسرو شاعر قرن پنجم (متوفي 481) پس از آنكه متعاقب تحول دروني و روحي به مذهب تشيع درآمد، يكي از مضامين اصلي شعرش را ذكر مناقب اهل بيت (عليهم السلام) و ستايش آن خاندان به خصوص حضرت فاطمه (عليها السلام) قرار داد. مقام و شفاعت آن بانو در قيامت و فضايل همسر و فرزندان، و مظلوميتش در دنيا در شعر او بازتاب ويژه اي دارد.
حكيم سنايي غزنوي شاعر قرن پنجم و ششم (متوفي 535) جزو نخستين شاعران رسما سني مذهبي است كه به بيان منزلت و منقبت حضرت فاطمه (عليها السلام) پرداخته است. او حضرتش را با القاب زهرا، خيرالنسا، دختر مصطفي، بتول و مادر حسن و حسين معرفي كرده و به اين ترتيب بخشي از شخصيت، منزلت و مظلوميت وي را منعكس نموده است.

نقش شيعيان و رهبران مذهبي در تحولات سياسي و اجتماعي عراق در سده اخير

به دليل موقعيت استراتژيك عراق در منطقه خاورميانه و همچنين وجود منابع غني نفت، اين كشور مورد توجه دول استعمارگر واقع شده و طي ساليان متمادي تحت سيطره آنان بوده است؛ لذا بر اثر بيداري و آگاهي اجتماعي مردم، در قرن بيستم، شاهد به وجود آمدن قيام هايي استقلال طلبانه و آزادي خواهانه در كشورهاي مختلف به خصوص عراق بوده ايم؛ در اين ميان آنچه بيشتر مورد توجه مي باشد نقش شيعيان در اين حركت ها و جايگاه مراجع ديني در رهبري اين قيام ها در جهت دفع سلطه انگليس و ايجاد حكومتي اسلامي در عراق مي باشد؛ حركت هايي كه اگر از انسجام و سازماندهي بيشتري برخوردار بود، طي دهه هاي گذشته شاهد به ثمر نشستن آنها بوديم؛ ولي در طول مبارزات مردم عراق ملاحظه مي شود كه هر قيام يا انقلابي كه شروع شد، اگرچه باعث بيداري و تا حدودي خودباوري مردم گشت، ولي با شكست مواجه شد؛ اين امر به اين مساله باز مي گردد كه رهبران مذهبي عراق از آگاهي هاي سياسي مبسوطي برخوردار نبودند و دولت همواره عامل سركوبگر اين گروه بوده است. اين مقاله سعي دارد علاوه بر بررسي مشكلات و موانع اين حركت ها، راهكارهايي را نيز ارايه دهد.

انقلاب اسلامي ايران و پروژه جهاني شدن، بررسي آثار جهاني شدن بر انقلاب اسلامي ايران، راهبردها و راهكارهاي مقابله با آن

امروزه جهاني شدن يا جهاني سازي بسياري از كشورها را با چالش مواجه كرده است؛ زيرا جهاني شدن به مفهوم گسترش اقتصاد، فرهنگ و سياست آمريكايي در پهنه جهان است؛ از اين رو جهاني شدن با هدف تضعيف حاكميت و اقتدار كشورها و سرانجام براي از بين بردن واحدها يا كشورهاي كوچك، همچنين استحاله يا ادغام آنها در جهان غرب به كار گرفته شده است؛ البته نمي توان فرصت هايي را كه جهاني شدن پديد مي آورد، انكار كرد؛ ولي اين فرصت ها در مقابل تهديدها و چالش ها، اندك و ناچيز است؛ به عبارت ديگر، جهاني شدن رقابت بي قيد و شرط در سطح جهان است كه براي كشورهاي غني، درآمد بيشتر و براي كشورهاي فقير، فقر بيشتر به همراه مي آورد.
چهره شيطاني جهاني شدن، در مورد انقلاب اسلامي ايران چه آثار زيانباري به دنبال مي آورد؟ راهبردها و راهكارهاي مقابله با آن كدام است؟ اينها سوالاتي است كه در اين مقاله تلاش مي كنيم به بررسي و تبيين آنها بپردازيم.

شيعه و آغازگران جعل حديث

با توجه به واقعيت پديده نامطلوب وضع حديث در تاريخ اسلام و آثار سوء و مخرب آن بر فكر و عمل مومنين كه به نوعي هزينه دين و ايمان مردم به پاي منافع مادي يا غير مادي فردي يا گروهي نوشته مي شود، هر يك از فرق اسلامي از ديرباز سعي كرده خود را از آن مبرا بداند و ديگران را بدان متهم سازد. متاسفانه در اين ميان از سوي برخي از فرق مسلمان، شيعيان بيشتر در مظان اتهام قرار گرفته اند. در اين مقاله سعي شده تا با مراجعه به منابع معتبر و پيگيري ادله و شواهد موجود، آشكار گردد: آيا براي وضع حديث آغازگراني وجود دارد؟ و اگر وجود دارد، اين افراد چه كساني مي باشند.
ماحصل آن است كه نمي توان به آساني از آغازگراني خاص براي وضع حديث در تاريخ اسلام سخن گفت، هر چند مي توان گروه هايي را در دامن زدن و تشديد آن بر شمرد كه به طور قطع، ميان آنها شيعيان برخلاف نظر برخي از دانشمندان اهل سنت، حضور ندارند.