دسته: اسلام ناب

مؤمن مثل کوه است

کسانی که دل آن‌ها محکم است، دل آن‌ها وزین است، معلوم می‌شود قول ثقیلی در آن‌جا وجود دارد. خدای متعال به پیغمبر صلّی الله علیه و آله فرمود: «إِنَّا سَنُلْقي‏ عَلَيْكَ قَوْلاً ثَقيلاً»،[1] ما یک قول ثقیلی بر تو القاء می‌کنیم. قول ثقیل ایمان است، توحید است. اگر دل انسان آن قول ثقیل را داشت […]

ایمان، عاملِ ایجادِ امنیت

در سرّ خود، در خلوت خود، در باطن خود، چه عالمی با خدا داری؟ با گناه چطور برخورد می‌کنی؟ اگر ایمان در دل انسان نفوذ کرده باشد، با جان انسان عجین شده باشد، ایمان دفع گناه می‌‌کند، برای انسان امنیت باطنی می‌آورد. گناه ناامنی می‌آورد. آیات را ببینید، فرمود: «الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ […]

توجه انسان به ظاهر و باطن خود

پروردگار عزیز به مدّعیان ایمان هشدار می‌دهد که مواظب شعارهای خود، اظهارات خود باشید، نکند ادّعا دارید ولی حقیقت ندارد. نکند تظاهر می‌کنید و خود شما نمی‌دانید، نکند باطن شما با ظاهر شما یکی نیست، نکند گفتار شما با رفتار شما هماهنگ نیست، نکند درون شما تاریک است ولی بیرون شما زرق و برق دارد. […]

عنایت امیرالمؤمنین علیه السلام به غبار همدانی

اگر انسان بخواهد ایمان در دل داخل بشود، ایمان یک پدیده‌ی عرشی است. دل شما خالی است، باید این دل را آماده بکنید، حالت عطش داشته باشید تا باران ایمان بر این‌جا ببارد و در آن‌جا مستقر بشود؛ همین‌طور که با بارش باران آب در سفره‌های زیر زمینی می‌ماند و به موقع به صورت چشمه […]

قلب های مهر و موم شده

«وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإيمانُ في‏ قُلُوبِكُمْ»[1] اگر دل فاسد بود، ایمان را جذب نمی‌کند. اگر دل مطبوع بود؛ مطبوع یعنی «طَبَعَ اللَّهُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ»[2] طبع یعنی مُهر. خانه‌ای که می‌بندند، دادگاه می‌آید یک مغازه‌ای را می‌بندد، می‌خواهد به مردم اعلان بکند، چه کار می‌کند؟ آن را مهر و موم می‌کند. آن در را که می‌بندد، […]

ریا یا بَطَر

عرض کردیم باید دل را آماده کرد. اگر دل آماده نباشد، آدم عبادت ثقلین را هم بکند، فقط ظاهری است و روز قیامت پشیزی از او نمی‌خرند. یک عمر نماز شب خوانده است، یک عمر یتیم خانه ساخته است، به گرفتارها کمک کرده است امّا عمق جان او را بروی، همه شیطان بوده است، خود […]

ایمانِ در قلب؛ ایمانِ کامل

این اعراب هم حیثی است، اعتباری است. «قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا»[1]. این‌ها غیر از عربی است که یکی از امتیازات حضرت رسول هم این است که العربی، مکیٌّ، مدنیٌّ، قرشیٌّ، عربیٌّ. این عربی است، عربی بودن مشکلی ندارد ولی اعراب بودن بیابانی بودن، وحشی بودن، معرفت پذیر نبودن، لجوج بودن، حق گریز بودن، اجتماع گریز بودن […]