دسته: رسم خوبان

خدا را در آن مواقع به خودم نزدیک‌تر حس می‌کنم

در همان روزهایی که در ماووت عراق بودیم یکی از فرمانده گردان‌های ما شهید شد. گردان بی‌فرمانده ماند. به دنبال فرد مناسبی بودم تا فرمانده‌ی گردان کنم. بچّه‌ها برادری را معرفی کردند و گفتند که قبل از انقلاب آمریکا بوده و تکنسین هواپیماست. نیرویی مؤمن، مخلص و باتقوا که توی اطلاعات و عملیّات بود. کنار […]

درک حقیقت زندگی

از یادداشت‌های شهید است که: مهم‌تر از همه چیز پرداختن به خویشتن است. همگام با فعّالیّت‌های دیگر باید به خود توجّه کنیم. خود را دریابیم. درون‌مان را کاوش کنیم. عیب‌ها و مرض‌ها را مرتفع سازیم. موفقیّت، جز با تزکیّه حاصل نمی‌گردد. باید در درک حقیقی زندگی کوشا باشیم. مبادا بازیچه‌های دنیا با رنگ و لعاب‌هایشان […]

دوست دارم از روبه‌رو تیر به من بخورد!

کاش بودی، «مهدی فریدی» را می‌دیدی، چه می‌کرد این فرمانده‌ی دلاور! چه روحیّه‌ای از او می‌گرفتیم. مسئله‌ی شهادت که برایش حل شده بود. می‌گفت: «شکل شهادت برای من مهم است. شهید که حتماً می‌شوم، امّا دوست دارم با دشمن شاخ به شاخ بشوم، از روبه‌رو به من تیر بخورد، نه از پشت سر یا بغل.» […]

خدایا گناهنم را ببخش

لب‌های خشکش از هم باز شد و گفت: «امشب آخرین شب زندگی من است.» به شوخی گفتیم: «مرگ و زندگی دست خداست، تو از کجا می‌دانی؟» با تأکید گفت: «می‌دانم همین امشب شهید می‌شوم.» کنار سنگر ایستاده بود؛ در حالی که نگاهش را کشانیده بود تا روی جزیره. چنان توی خودش بود و با خدا […]

زیباترین لحظه‌ی عمر

شب بود. همه دور هم نشسته بودیم و گرم تعریف. جعفر تازه به مرخصی آمده بود. یکی پرسید: «راستی جعفر چطوری؟ این چه صبریه که خدا به بچّه‌های جبهه داده که همرزماشون جلو چشمشان جان می‌دهند، ولی روحیه‌ی آن‌ها خراب نمی‌شود؟!» جواب زیبای جعفر حیرت‌زده‌مان می‌کند. گفت: «زیباترین لحظه‌ی عمر ما آن لحظه است که […]

این درد، درد عشق است

شبی که قرار بود برای درمان به انگلستان اعزام شود، برای بدرقه‌اش به فرودگاه مهر آباد رفتم. پیش خودم می‌گفتم با این وضعی که مرتضی دارد، شهید شدنش حتمی است. دوست داشتم قبل از رفتنش او را ببینم. دست و صورت و تمام اعضای بدنش پر از تاول بود. اصلاً نمی‌توانست بنشیند. موقع رفتن او […]

هیچ وقت از رهبری جدا نشو

در طول چهار سال زندگی مشترکمان، خیلی کم او را می‌دیدم. بیشتر وقت‌ها یا جبهه بود یا تو پایگاه بسیج. بعضی وقت‌ها که فرصتی پیش می‌آمد، با هم می‌نشستیم و درباره‌ی جبهه و مسائل انقلاب حرف می‌زدیم. یادم می‌آید می‌گفت: «جبهه دانشگاه انسان‌سازی است، ما باید قدر این موقعیّت را بدانیم و از این فرصت […]

 بدترین نقطه‌ی جبهه، بهترین نقطه است

هیچ وقت ندیدم نسبت به کمبودهای جبهه اعتراض کند. اگر چند روز متوالی، غذا و آب برایمان نمی‌رسید، شکایتی نمی‌کرد. اگر لباس پاره هم به او می‌دادند، می‌پوشید. شب تا صبح اگر در خطرناک‌ترین نقطه او را برای نگهبانی می‌گذاشتند، اعتراضی نمی‌کرد. همیشه می‌گفت: «بدترین نقطه تو جبهه، بهترین نقطه است؛ چون احتمال شهادت برایمان […]

یکی ـ دو ساعت دیگر صبر کن

قبل از عملیات والفجر هشت، جواد با صدای زیبایش برای ما دعای کمیل می‌خواند. او در یکی از بخش‌های دعا وقتی به مصیبت محبوبش حضرت فاطمه (سلام الله علیها) رسید، ‌زار زار به گریه افتاد و همه‌ی رزمندگان حاضر را به گریه انداخت. دعا که تمام شد پس از مدّتی سکوت، سر به سجده گذاشت […]

تنها یک تیر

یک شب باهم صحبت می‌کردیم. پرسیدم: «ناصر! دوست داری شهید شوی؟» گفت: «بله شهادت را دوست دارم.» پرسیدم: «دوست داری اسیر یا جانباز شوی؟» گفت: «برای جانبازی و اسارت آماده نیستم. من دوست دارم شهید شوم. آن هم به یک شکل خاصی!» گفتم: «چگونه؟» گفت: «یک تیر بخورم. فقط یک دانه. یا توی قلبم بخورد […]

وقت آمدن، خبر می‌کند

در خطّ «خیبر» مستقر بودیم. دشمن در چند نوبت از روز به روی این خط آتش زیادی می‌ریخت؛ یکی هنگام صبح، موقع اذان ظهر و تنگ غروب که می‌دانست بچّه‌ها برای خواندن نماز تجمّع می‌کنند. یادم است داخل دوجداره‌ی خاکریز داشتم می‌دویدم تا از اصات گلوله‌های دشمن در امان باشم. ناگهان «حاج قاسم» را دیدم […]

روزهای آخر

شهید سیّد حسن موسوی مرد با تقوا و رفیق خداوند بود! شب‌ها مرا برای نماز شب بیدار می‌کرد. چند شب همراه او رفتم، هوا خیلی سرد بود. او جوراب بچّه‌ها را شسته بود و دست‌هایش را به هم می‌مالید که یخ نزند. یک جفتش را به من داد. بعد از نماز می‌نشستم و یک ساعت […]

دست‌های حنا بسته

به خاطر دارم شبی شهید راشکی بر دستهایش حنا می‌بست. وقتی دلیل را از او پرسیدم، گفت: «هنگامی که من به شهادت رسیدم و جسدم قابل شناسایی نبود، لااقل از دستهایم مرا بشناسید.» و همین‌طور هم شد. از جنازه‌ی شهید با آن قامت رشید و رعنا، فقط چند تکه استخوان باز آمد. منبع: کتاب رسم […]

مُهر پرونده

به من می‌گفت: «عمو جلوند». یک روز آمد و گفت: «عمو جلوند دیشب خواب برادر شهیدم را دیدم که یک پرونده توی دستش بود. گفت: «پرونده‌ات پیش من است و فقط یک مهر کم دارد. آماده باش که فردا مهر می‌شود و پرونده‌ی تو هم کامل خواهد شد.» امیر حال عجیبی داشت. از من خواست […]