مرگ واقعی

در هر لحظه‌ای که از یاد خدا غفلت کنیم، همان لحظه، لحظه‌ی مرگ خواهد بود. هر خیال غیر خدایی هم دشنه‌ای است که دل را مجروح می‌کند. انسان باید لحظه به لحظه و دم به دم، از توجّهش به خدا باز نماند. اگر به دو جهان یک نفس زنم با دوست             تمام عمر، مرا […]

صداقت در محبّت

کمیل به حضرت امیر المؤمنین (ع) عرض کرد: مَا الْحَقِيقَةُ [«حقیقت چیست؟!»] حضرت در پاسخ فرمودند: تو را با حقیقت چه کار است؟! کمیل باز سؤال خود را تکرار کرد. پس از آن حضرت فرمودند: اکنون تراوشاتی از من به تو خواهد شد. اوّلین کلامی که مولی فرمودند این بود که: «موهوماتت را در گوشه‌ای […]

سر حرفمان باشیم

زمانی که در توصیف انسان می‌گویند: وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي، عاقلانه نیست که کار غیر خدایی هم از من و تو صادر شود. باید آن سرمایه را که به ما ارزانی داشته‌اند، صرف خود او بکنیم. باید محبّت هر چه غیر خداست، از دل بیرون رود. معنای لا إلهَ إلَّا الله همین است. اصلی‌ترین […]

تنها راه پیشرفت

دانستن نکته‌ای برای همه‌ی ما لازم است؛ و آن این است که: انسان تنها با محبّت است که پیشروی می‌کند. محبّت که باشد، احساس سختی هم نمی‌کنیم؛ و تمامی مراحل سیر، برایمان تبدیل به عشق‌بازی می‌شود. منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 158

حلاوت عشق

رفقا خداوند می‌گوید: أیُّها النّاس، با احدی غیر از من انس نگیرید، که هیچ لذّتی جای عشق‌بازی با من را نمی‌گیرد! وقتی لذّت عشق و حال، به ذائقه‌ی انسان مزه کند، دیگر هیچ شیرینی و حلاوتی نمی‌تواند جایگزین آن شود. اصلاً در هیچ موجودی غیر از او حلاوتی نیست تا که بخواهد آن را بروز […]

در خَم زلف او

وقتی که دلت را گم می‌کنی، حیران و سرگشته می‌شوی و در به در به دنبالش می‌گردی. عاقبت که خوبِ خوب بگردی، آن را در خَم زلف او پیدا می‌کنی. زیرا او به ما از خود ما عاشق‌تر است و زودتر دل می‌رباید. پس خدایا به همه‌ی ما دلی بده، که در ناز تو گم […]

مطلوب، طالب است

اگر حقیقت مطلب را بخواهیم، خود حضرت حق، از همه بیشتر بندگانش را می‌طلبد. امّا در این میان، ما بنده‌های ناشکر هستیم که برای خدایی مثل او، ناز می‌کنیم. سایه‌ی معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد           ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود او می‌گوید: ای انسان، به حق خودم […]

نظر رحمت

هر گاه انسان صفت خدایی پیدا کرد، همه‌ی خلق را اولاد خویش می‌داند و فرقی بین آن‌ها با فرزند خودش نمی‌بیند. منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 156

پول، نباید بُت شود

پول تنها برای این خوب است که انفاق شود و دیگر هیچ. اگر با آن این معامله را صورت ندهید، همانا بتی خواهد شد، تا آن را بپرستید. پول خوب است و خیلی هم به درد می‌خورد، امّا به شر آن‌که بت من و شما نشود. منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 156

اثر انفاق

شیخ [رجبعلی] روزی به حرم سیّد الشّهدا (ع) مشرّف شد. در حین زیارت متوجّه شد که حال معنوی همیشگی را ندارد و آن جلوه‌های معنوی، در پیش چشمانش ظهور نمی‌کند. به خاطر همین از حرم خارج شد و سخت در فکر فرو رفت. هنوز مقداری از حرم دور نشده بود که به فقیری برخورد کرد […]

در هر نَفَس

باید از خدا بخواهیم که هر نفسی که می‌کشیم، به خیر دیگران باشد؛ و لحظات ما نَفس به نَفس، در جهت خیررسانی باشد. منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 155

نمک روضه

به ما امر شده است که مجالس اهل بیت (ع) را برپا کنیم تا که عدّه‌ای بر سر این خوان ولایی سیر شوند. سفره‌داری در مجالس، نمک روضه است. منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 155

خدمت و بندگی

هر چیزی در عالَم برای کاری است و جایگاه مخصوصی دارد. اگر چیزی را در جای غیر مقتضی قرار دادی، امر نادرستی را مرتکب شده‌ای. انسان هم در عالم، برای خدمت و بندگی آمده است. منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 154

کم‌ترین کار

اگر وضع مالی خوبی ندارید و نمی‌توانید بار مشکلات یکدیگر را کاهش دهید، پس لااقل در حقّ هم دعا کنید، تا مشکلات دوستان اهل بیت (ع) هر چه زودتر حلّ شود؛ و یا آن‌که از جانب خلق، استغفار کنید و از خداوند بخواهید که به نمایندگی همه‌ی خلقش، عذر شما را بپذیرد، که اثرات مستقیمی […]