انسان به واسطه‌ی تحصیل حکمت، جهانی گردد مانند جهان آفرینش. زیرا حقایق عالم وجود، همه در نفس ناطقه‌ی او نقش روحانی بندد؛ آنگاه به ذات خود از هر چه در عالم است مستغنی گردد. و در مقام او همی گفته‌اند:
ای نسخه‌ی نامه‌ی الهی
وی آینه‌ی جمال شاهی
بیرون ز تو نیست هر چه هستی است از خود بطلب هر آنچه خواهی
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 69