همه مراجع: شرط وضو آن است كه به قصد قربت؛ يعنى، براى خدا انجام دهد و لازم نيست آن را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند؛ بلكه همين اندازه كافى است كه اگر از او بپرسند «چه مى كنى» بداند وضو مى گيرد.[1]
پی نوشت
[1] – توضيح المسائل مراجع، م 282؛ وحيد، توضيح المسائل، م 288؛ نورى، توضيح المسائل، م 283 و دفتر: خامنه اى.