در زندگى زناشويى، دو واژه «وظيفه» و «حق» كاربرد فراوانى دارد. «وظيفه» به معناى كار و خدمتى است كه شخص آن را در برابر حق ديگرى انجام داده و آن را برخود لازم مى داند. «حق» معانى مختلفى دارد؛ ولى وقتى در برابر «وظيفه» قرار گيرد، به معناى يك نوع بهره و نصيب است. اين دو با يكديگر آميختگى دارد؛ هر جا وظيفه هست، در مقابلش حق نيز قرار دارد؛ چنان كه هر جا براى كسى حقى قرار داده شده؛ در برابر آن وظيفه اى نيز بر عهده او وجود دارد. زن و شوهر نسبت به همديگر وظايفى دارند و بر همين اساس داراى حقوقى هستند. اگر هر دو به وظايف خويش عمل كنند و به حقوق خود دست يازند؛ زندگى توأم با شادكامى و عدالت خواهند داشت. اين حقوق بر دو نوع است:
1 – حقوق واجب و قانونى،
2 – حقوق مستحب و اخلاقى.
«حقوق قانونى»، حقوقى است كه اگر هر يك از طرفين رعايت نكنند، طرف ديگر مى تواند به دادگاه مراجعه و از او باز خواست كند. اين نوع حقوق، اساس زندگى زناشويى است.
«حقوق اخلاقى»، حقوقى است كه هر يك از زن و شوهر، به حكم اخلاق و فرهنگ اسلامى، ملزم به رعايت آنها هستند و اگر سرپيچى كنند، طرف مقابل نمى تواند بر اساس قانون او را ملزم كند؛ ولى خوشى و شيرينى زندگى از بين مى رود. البته زن و شوهر مى توانند در عقد ازدواج، با قرار دادن شرايطى، حقى را كه بر عهده ديگرى است، ساقط و يا حقّ ديگرى را ايجاد كنند.