اصل شفاعت، شفاعت در موضوع ولايت است. انبيا شفيع امت شان در موضوع ولايت بودند. آن ها را به ولايت الله مي رساندند. «أَلا إِنَّ أَوْلِيَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ»; خوف و غصه از آن ها برداشته مي شود. وادي، وادي نشاط است. هر پيغمبري به اندازه خودش اين کار را کرده، ولي هنوز اين حقيقت در پرده غيب بوده است. چون ظرفيت ظهور نداشته است.
آن کسي که در غدير مأمور شد به اذن الله پرده از اين سر الهي بر دارد تا اين سرّ آرام آرام در عالم ما مکشوف شود و حقايق باطني ولايت ظاهر شود نبي اکرم (ص) بود. اين قدر هم اين حقيقت عظيم است که وقتي در دوره ظهور تجلي مي کند مؤمنين و انبيا برمي گردند که بهره مند شوند. رجعت همين است. اين ولايت دوباره ظاهر مي شود. انبيايي که عوالم را طي کردند مي بينند بايد به دنيا برگردند.