مرد سياه پوستى در بغداد نوكر آقايى بود، به نجف نزد اساتيد اخلاق آن جا رفت. وقتى برگشت يا وقتى كه شخصى او را ملاقات كرد، به او گفت: از آقايان نجف چه ديدى و آن ها چه داشتند كه ما را ترك كردى؟ گفت: در ميان آن ها كسانى هستند كه اگر عقرب را روى دستشان بگذارى، آن ها را نمى گزد. گفت اگر در دست تو بگذاريم اثر نمى كند؟ گفت: شايد. آن گاه دستور داد عقرب هفت دنده ى قهوه اى يا سياهى را آوردند و روى دست نوكر سياه گذاشتند، عقرب مكرّر روى دست او بالا و پايين رفت و آمد، و هيچ در او اثر نكرد.
كرامات انسان از اين ها بالاتر است. قرآن از زبان حضرت عيسى ـ عليه السّلام ـ مى فرمايد:«وَأُبْرِئُ الاْءَكْمَهَ وَالاْءَبْرَصَ وَأُحْىِ الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللَّهِ»سوره ى آل عمران، آيه ى 49.
نابينا و شخص مبتلا به پيسى را بهبودى مى بخشم و مردگان را به اذن خدا زنده مى كنم.و نيز مى فرمايد:«وَأُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِى بُيُوتِكُمْ»همان.
شما را از آن چه مى خوريد و در خانه هايتان اندوخته مى كنيد مطّلع مى سازم.همه ى اين ها به اذن اللّه است.خدا مى داند كه آثار و منافع وجودى انسان تا چه حدّ است. خدا كند گرمى باطنى و انس باطنى به قرآن و دين و مقدّمات و لوازم ديندارى داشته باشيم، و كتاب و عترت ما را كافى باشد تا حقّانيّت دين نزد ما يقينى گردد، هم خودمان يقين داشته باشيم، و هم قابليّت داشته باشيم كه ديگران را از اهل يقين كنيم.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد
