ميلاد حضرت حسن مجتبي ستي
سبط رسول پور شه لافتي ستي
جشن بزرگ نيمه ي ماه مبارک است
آري ولادت حسن مجتبي ستي
فخر بشر، امام دوم، پور مرتضي
نور دو ديده و دل بدرالدجي ستي
تا عکس او در آينه ي گل فتاده است
خوشبوي و با طراوت و هم دلربا ستي
امشب ز عشق، زهره ي رقاصه در فلک
همساز بلبل چمن دلگشاستي
از گل به بوي خوش خبر آرد نسيم صبح
آري نسيم قاصد هر آشناستي
هر چند مخفيانه دهد گل به بوستان
ظاهر به بوي خوش ز نسيم صباستي
در بوستان مرتضوي غنچه اي شکفت
کان زيب دست شاه رسل مصطفي ستي
معناي کعبه و حرم و مسجد الحرام
سرّ مني، حقيقت سعي و صفاستي
دوم امام شيعه ي اثنا عشر بود
سوم نفر ز خمسه ي آل عباستي
وارث به علم و عصمت پيغمبر خداست
دوم خليفه و خلف مرتضي ستي
ذاتش کجا توان به حقيقت شناختن
دانم همين قدر که حبيب خداستي
جان محمد(ص) است و جگر گوشه عليست
شايسته ي امامت اهل هدي ستي
جبريل خادم در دولتسراي اوست
روح القدس فدايي آن مه لقاستي
قرآن ناطق است امام دوم حسن
انسان به حکم و قاعده ي هل اتي ستي
شاها دمي نگر به غلامت «بهاء دين»
هر چند عامي و خجل و بي بهاستي
شاعر: سید مهدی میر فخرایی(بهاءالدین)