پس از رحلت حضرت رسول اكرم، ياران و اصحاب آن حضرت به جمع آوري نوشته‌هاي اقدام كردند. جهت انجام اين خواست، اميرالمؤمنين علي علیه‌السلام، نخستين پيرو رسول خدا – كه از همه ياران آگاه تر به مواقع تنزيل و تاويل قرآن بود- پيش از همه به اين كار اقدام كرد و آيات قرآن را با ويژگي هاي خاصي دريك جا و در كنار هم قرار داد و به مردم عرضه كرد؛ لكن به دلايلي مورد استقبال و پذيرش دستگاه رسمي خلافت واقع نشد. آن را به خانه برگرداند و بنابر روايتي فرموده: از اين پس هرگز آن را نخواهيد ديد. آن مصحف پس از امام علیه‌السلام نزد فرزندان و امامان معصوم (صلي الله عليه وآله) باقي ماند. شايان ذكر است قرآن ها يا نسخه هايي از قرآنكه منسوب به امام علي بن ابي طالب است و دربعضي از موزه هاي و كتابخانه ها موجود است، به عقيده محققان نمي تواند از نظر تاريخي و شواهد و قراين، متعلق به آن حضرت باشد.
ويژگي هاي مصحف حضرت علي علیه‌السلام
مصحف حضرت، نسبت به ديگر مصاحف ازامتيازات فراواني برخوردار بود، از جمله؛ 1. ترتيب سوره‌ها به همان ترتيب نزول، تنظيم گشته بود[1]؛
- قرائت مصحف حضرت دقيقاً مطابق با قرائت پيامبرصلي‌الله‌عليه‌وآله بوده است. 3. اين مصحف مشتمل بر اسباب نزول آيات، مكان، نزول آيات و نيز اشخاصي است كه در شأن آنان آيات نازل گشته است.
- جوانب كلي آيات، به گونه اي كه آيه، محدود و مخصوص به زمان يا مكان يا شخص خاصي نگردد، در اين مصحف روشن شده بود[2][3].
[1] سيوطي، الاتقان ،ج 1، ص 183، نوع 18
[2] منبع : مجموعه پرسش هاي دانشجويي؛نويسنده : گروه مولفان / دفتر هفتم
[3] منبع : مجموعه پرسش هاي دانشجويي؛نويسنده : گروه مولفان / دفتر هفتم