تنها فقهایی که با معارف اهل بيت (عليهم السلام) مأنوس هستند میتوانند در دوره ی غيبت بار مردم را ببندند؛ البته فقه، فقط فقه احكام نيست. اگر فقيه درباره ی معارف سخن می گويد و در احكام و ادله تفقه می کند، با تکيه بر خود، سخن نمی گويد؛ اگر تربيت می كند در ادله، تفقه می کند. فقيه برخلاف ديگران فقط واردات قلبيه و مشاهدات و دريافتهای خود را بيان نمی کند.