در كربلا، مدرّسين در علم و كتاب مورد تدريس تخصّص داشتند. بعضى هم چون مرحوم سيبويه معروف، فقط كتاب مغنى(اين كتاب و نيز كتاب هاى آينده كه حضرت استاد از آن ها ياد نموده اند، جزو كتاب هاى درسى حوزه هاى علميّه بود، كه اخيرا به كلّى ترك شده و به جاى آن ها كتاب هاى ديگر جزو موادّ درسى قرار گرفته است. ) را مجتهدانه و به صورت تحقيقى تدريس مى كردند، و بعضى كتاب مطوّل، و برخى معالم و…
آقايى كه ما نزد او حاشيه ى ملاّعبداللّه ( نجم الدين عبداللّه بن شهاب الدين حسين شاه آبادى يزدى (؟ ـ 981)، صاحب تأليفات متعدّد در معقول، از جمله الحاشية على تهذيب المنطق و الكلام و…) را مى خوانديم، خيلى در علم منطق عجيب بود، قضايا و اَشكال چهارگانه ى منطقى را با توضيحاتش براى طلاّب و شاگردان محسوس مى كرد، و مطالب عقلى و منطقى را به خوبى تعيين مى نمود و با قضايا و مثال هاى عرفى تطبيق مى داد. اين امتياز مدرّسين در كربلا بود كه شايد در جاى ديگر چنين نبود، و ما سراغ نداريم.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد