دو بیتی که مرحوم انصاری بسیاری از اوقات زمزمه می‌کردند
چنین شنیدم که لطف ایزد به روی جوینده در نبندد
دری که بگشاید از حقیقت بر اهل عرفان دگر نبندد
چنین شنیدم که هر که شب‌ها نظر ز فیض سحر نبندد
مَلَک ز کارش گره گشاید فَلَک به کینش کمر نبندد[1]
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 63