خداوند در توصیف آدمی فرموده است: وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي. یعنی: «از روح خودم در او دمیدم.» پس روح خدایی درون من و تو جاری است؛ لذا باید کار خدایی هم از من و تو صادر شود. اگر کار غیر خدایی از انسان سر بزند، در حقیقت، حقّ خدا را ضایع کرده است! مرکز تمامی این‌ها نیز در ایثار نهفته می‌باشد. اگر صفت ایثار و خدمت در وجودت نشست، آن وقت خواهی دید که دیگر چیزی کم نخواهی داشت. صفت احسان، سرگُل تمامی صفات الهی است!
جمال یوسف ار داری، به حُسن خود مشو غرّه
صفات یوسفی باید تو را تا ماه کنعان شد
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 152