در تحصيل علم قصد قربت لازم نيست، زيرا تحصيل علم از واجبات توصّليّه است، و اين دسته از واجبات اگر بدون قصد تعبّد و قربت هم انجام گيرد،اشكال ندارد. هر چند اگر واجبات توصّليّه را هم به قصد تعبّد به جاآوريم خدا مى داند در ارزش و ثواب چه تفاوتى با بدون قصد قربت خواهد داشت! هم چنين اگر تعبّديات را به حساب مراتب بالا و پايين( يعنى: اختلاف مراتب در خلوص نيّت، مانند عبادت براى رهايى از آتش جهنّم، و رسيدن به نعمت هاى بهشتى، و عبادت براى دوستى و شكرگزارى از خداوند و از آن جهت كه خدا شايسته ى پرستش است) انجام دهيم، تفاوت درجات بسيار خواهدبود.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد
