صمیمیّت حضرت فاطمه و حضرت علی
ای کاش غیر از این 75 روز یا 95 روز که فقط روضه‌های حضرت زهرا خوانده می‌شود جزئیّات زندگی حضرت زهرا هم دیده شود که چقدر این دو بزرگوار با هم صمیمی بودند. این روایت را من دیدم که گاهی مواقع با هم بیرون می‌رفتند، شوخی‌هایی که با هم داشتند، غذایی بیرون می‌بردند ظاهراً در باغ امیر المؤمنین یا هر جای دیگری که بوده، صمیمی بودند. آن موقع که حضرت زهرا (سلام الله علیها) امیر المؤمنین را دید که از مسجد بیرون آمد، برای بیعت او را برده بودند، وجود مقدّس صدّیقه‌ی کبری گفت: «یَا أَبَا الحَسَن روحي لِروحِكَ الفِدَاء وَ نَفسي لِنَفسِكَ الوِقاء إِن کُنتُ فِی خَیرِکَ کُنتُ مَعَک و إِن کُنتُ فِی شَرٍّ کُنتُ مَعَک»، من همیشه با تو هستم، در سختی‌ها با تو هستم، در ناخوشی‌ها با تو هستم، در خوشی‌ها با تو هستم، جان من فدای تو. با هم صمیمی بودند. امیر المؤمنین (علیه السّلام) فرمود: «وَ لَا عَصَتْ لِي أَمْراً»[1]، یک مرتبه نافرمانی من را نکرد. نافرمانی که بماند یک مرتبه کاری نکرد که حضرت امیر (علیه السّلام) خجل شود، شرمنده شود. «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَوَّلَ مَظْلُومٍ وَ أَوَّلُ مَن غُصِبَ حَقُّه». آقا تو چه کشیدی، مظلوم بودی.
[1]– بحار الأنوار، ج 43، ص 134.