اين که غدير عيد الله الاکبر است يعني اينکه درهاي باطن ولايت امام به روي ما گشوده شده و ما ماذون شديم به اين که به ولايت امام راه پيدا کنيم. وادي ولايت و طي مسير با آن کردن، آسان نيست. اينکه درهاي اين وادي به نحو تمام و کمال باز بشود، نعمت ولايت به تمام برسد، دين که همان ولايت امام است به کمال برسد، اسلام در منزلتي قرار بگيرد که بشود دين مرضي و اين را خدا بپسندد، يعني کانه حتي تا قبل از نبي اکرم (ص) همه انبيا که آمدند خدا هنوز راضي نيست و آن دين مرضي خدا، دين بعد از غدير است. همه انبياء دين شان اسلام بود زيرا «إن الدين عندالله الاسلام»؛ يعني يک دين بيشتر نيست، ولي اين دين تا حقيقت ولايت امام در آن به نحو کمال ظاهر نشده است، دين مرضي خداي متعال واقع نمي شود. اين آن چيزي است که در غدير اتفاق افتاده است.
عيد بودن غدیر به خاطر اين است که عبور ما از حجاب هاي ظلماني و سير در مقام حجاب هاي نوراني تا رسيدن به سرچشمه توحيد در غدير ممکن شده است. غدير است که توحيد به گونه اي در دين اسلام تجلي کرد که خداي متعال اين را پذيرفت و مرضي خداي متعال شد. سير ما تا رسيدن به سرچشمه ولايت در فردا ممکن شده است و قبل از آن ممکن نبود. همه انبيا آمدند ولي ممکن نبود.